การทำทานและการพัฒนาจิตใจ : หน้า 81/167

การทำทาน เมื่อเราบริจาคทาน พอเราให้ความโลภที่หมั่นไจเรา ก็จางหายไปเรื่อย ๆ จิตที่ปราศจากความโลภ ก็จจะใสขึ้น ความหิว ความอยากต่าง ๆ ก็หมดไป จิตก็บริสุทธิ์ยิ่งขึ้น ความบริสุทธิ์ของจิตนี้แหละ เขาเรียกว่า บุญ แต่ว่ามันสะอาดไปได้ระดับหนึ่งเท่านั้น การรักษาศีล จิตที่ถูกความโกรธเข้าไปห่ม ทำให้จิตเราร้อน อยู่ตลอดเวลา พอเราเริ่มรักษาศีล ความร้อนของจิตที่เกิดจากความโกรธก็คลายลง จิตก็ผ่องใสยิ่งขึ้น มีคุณภาพขึ้น บุญที่เกิดขึ้นจากการรักษาศีลก็บริสุทธิ์ขึ้นกว่า การให้ทาน การเจริญภาวนา จิตที่ถูกห่มด้วยโมหะ อันนี้อยู่ลึก ๆ เลย โมหะทำให้จิตมี ต้าให้มองไม่อ่อกว่า ชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร อะไรคือเป้าหมายชีวิต เหมือนคนเดินอยู่ในมิด มันว่าเหว สะดุ้ง หวาดเสียวย ทางออกไม่เจอ มันหงทาง ทรมานอยู่ตลอดเวลา จิตที่ถูกห่มด้วยโมหะ จะต้องแก้ด้วยการทำภาวนา เมื่อเราทำภาวนามาเข้า ๆ โมหะหยุดไป จิตก็สงบยิ่งขึ้น ทำให้เห็นหนทางของชีวิต เป้าหมายชีวิตเป็นอย่างไร เราจะไปสู่เป้าหมายนั้นได้อย่างไร เมื่อไปสู่เป้าหมายนี้แล้วจะมีผลอย่างไร เห็นได้ตลอด จิตจะมีอานุภาพ