พระองคุลิมาล: จากมนุษย์กินคนสู่การตระหนักรู้ : หน้า 19/84

แต่เมื่อไรที่ได้กัลยาณมิตรมาชี้ทางที่ถูกต้องให้ โอกาสที่จะได้พบฝั่งแห่งพระนิพพานย่อมบังเกิดขึ้น เหมือนชีวิตในอดีตของพระองคุลิมาลที่ท่านเคย เกิดเป็นมนุษย์กินคน เคยยอมสละราชบัลลังก์ไป อยู่ในป่าตามลำพัง เพื่อจะได้กินเนื้อมนุษย์ได้ตาม แรงปรารถนา จนได้รับฉายาว่า “จอมโจรโปริสาท” ยอดมนุษย์กินคน เรื่องมีอยู่ว่า ในสมัยอดีต พระเจ้าพรหมทัต พระราชาแห่งกรุงพาราณสี ทรงนิยมการเสวยเนื้อ เนื่องจากเคยเกิดเป็นยักษ์มาหลายชาติ แม้ใน วันอุโบสถซึ่งปกติจะไม่มีการฆ่าสัตว์เป็นอาหาร พ่อครัวก็ยังต้องเก็บเนื้อไว้ถวายท้าวเธอให้ได้เสวย ทุกครั้ง อยู่มาวันหนึ่ง เนื้อที่เก็บไว้ในตู้ ถูกพวก สุนัขในพระราชวังแอบเข้ามากินจนหมด พ่อครัว ออกเที่ยวหาซื้อตามท้องตลาด แต่หาซื้อไม่ได้เลย ด้วยความเกรงต่อราชอาชญา จึงเดินเข้าไปใน ป่าช้าผีดิบตามลำพัง ตัดเอาเนื้อตรงต้นขาของคน ที่พึ่งตายใหม่ๆ นำมาทำเป็นเนื้อย่าง แล้วนั่นเป็น ชิ้นๆ หุงข้าว จัดแจงตั้งเครื่องเสวยพร้อมด้วยมังสะ ทันทีที่พระราชาวางชิ้นเนื้อมนุษย์ลงบน ปลายชิวหา ชิ้นเนื้อก็แผ่ซ่านไปสู่เส้นประสาทรับรส ทำให้เกิดความซาบซ่านไปทั่วพระสรีระ ทรงรู้สึกว่า นี่แหละคืออาหารที่อร่อยที่สุดในโลก อร่อยถึง ขนาดปีติซาบซ่าน แสดงว่าไม่ธรรมดา คืออร่อย ที่สุดจนหยุดไม่ได้ เมื่อทรงสืบทราบจากพ่อครัวว่า เป็นเนื้อมนุษย์ ตั้งแต่นั้นมาก็ยินดีในการเสวยเนื้อ มนุษย์ทุกวัน พ่อครัวได้อาศัยราชอำนาจสั่งให้นำ นักโทษข้อหาอุกฉกรรจ์ไปประหารชีวิต แล้วเอา เนื้อมาปรุงเป็นอาหาร เมื่อคนในเรือนจำหมด ก็ นำถุงทรัพย์ 9,000 กหาปณะไปทิ้งไว้ที่ระหว่างทาง คนไหนหยิบไป ก็ตั้งข้อหาว่าเป็นขโมย จากนั้นให้ ราชบุรุษนำไปฆ่า ตอนหลังชาวบ้านรู้ว่า นั่นคือ “ถุงเงินมรณะ” จึงไม่มีใครกล้าหยิบ เพียงแค่เห็น ก็รู้สึกหวาดกลัวไปตามๆ กัน พระราชาทรงแนะอุบายต่อไปว่า “ในเวลา เที่ยงคืน ให้ไปยืนดักอยู่ตามตรอก หรือมุมมืด ฆ่า