ข้อความต้นฉบับในหน้า
สุดท้ายนี้เป็นเหมือนพิพากษาประหารชีวิตจอมโจร
โปริสาท เพราะโปรสาทบอกเสมอว่า ถ้าไม่ได้กิน
เนื้อมนุษย์ ก็ขอยอมตาย แต่พระโพธิสัตว์เป็นผู้มี
ปัญญามาก การที่พระองค์ยอมให้จอมโจรโปริสาท
จับมาได้อย่างง่ายๆ โดยไม่ใช้กำลังเข้าต่อสู้ทำร้าย
กันเลยนั้น ก็เพื่อการนี้ คือประสงค์จะใช้ปัญญา
ญาณสอนให้โปริสาทได้เห็นโทษของการกินเนื้อ
มนุษย์และเลิกกินเนื้อมนุษย์อย่างเด็ดขาด จะได้
ไม่ไปเกิดในอบาย พระองค์ทรงนึกถึงปัญญาบารมี
แล้วแนะนำสั่งสอนโปรสาทว่า “บัณฑิตทั้งหลายไม่
กล่าววาจาเป็นสอง สัตบุรุษทั้งหลายมีปฏิญาณ
เป็นสัตย์ ท่านได้กล่าวกับเราว่า พระสหายจงขอพร
ท่านได้พูดยืนยันเอาไว้อย่างหนักแน่น แต่บัดนี้
ท่านกลับกลับกลอกไม่ยอมให้พรตามที่ขอ ท่านจะ
ยอมเป็นอสัตบุรุษที่เลวทรามตลอดไปอย่างนั้นหรือ
สหายเอ๋ย ขอท่านจงสมบูรณ์ด้วยธรรมของ
สัตบุรุษเถิด นรชนพึงสละทรัพย์เพราะเหตุแห่งอวัยวะ
เพื่อรักษาชีวิตจึงสละอวัยวะ เมื่อนึกถึงธรรมพึง
สละอวัยวะ ทรัพย์ แม้กระทั่งชีวิตทั้งหมดเถิด ฯลฯ
เมื่อโปริสาทไตร่ตรองตามที่พระโพธิสัตว์
กล่าวมาแล้ว ในที่สุดก็ตัดสินใจเลิกกินเนื้อมนุษย์
เด็ดขาด ใช้มีดตัดเชือกที่ผูกพระราชาทั้ง
๑๐๐
พระองค์ออก ให้ได้รับอิสรภาพ พระโพธิสัตว์ทรง
ตั้งสัตย์อธิษฐานว่า “ด้วยเดชแห่งศีลที่ได้รักษามานั้น
ทันทีที่ข้าพเจ้าทายาที่ฝ่าพระหัตถ์ของกษัตริย์เหล่านี้
ขอให้แผลจงหายเป็นปกติด้วยเถิด” ด้วยเดชแห่ง
ความดีและความสัตย์ที่พระโพธิสัตว์ได้รักษายิ่ง
ชีวิตนั้น ทันทีที่ทายา แผลที่ฝ่าพระหัตถ์ของ
กษัตริย์ทุกๆ พระองค์ที่ได้ทาไปนั้นหายเป็นปลิด
ทิ้งทันที
พระเจ้าสุตโสมเกลี้ยกล่อมให้โปรสาทกลับ
ไปครองราชย์ตามเดิม โดยทรงให้คำมั่นสัญญาว่า
โปริสาทจะปลอดภัยอย่างแน่นอน เพราะทรง
ตระหนักดีว่า ชาวเมืองจำนวนมากที่เคยสูญเสีย
๒๑
D