ข้อความต้นฉบับในหน้า
โปริสาทกำลังจะทำความพินาศให้เกิดแก่ชาวชมพู
ทวีป จึงไปขอคำปรึกษากับพระอินทร์ ก็ได้รับคำ
แนะนำว่าผู้ที่สามารถหยุดยั้งความเหี้ยมโหดของ
โปริสาทได้มีเพียงพระเจ้าสุตโสมเท่านั้น รุกขเทวา
ครั้นรู้วิธีแล้ว ก็ปรากฏกายให้โปริสาทเห็น และ
บอกว่าต้องไปจับพระเจ้าสุตโสมมาด้วย การบวง
สรวงด้วยเลือดในลำคอของพระราชาจึงจะสมบูรณ์
โปรสาทเห็นว่าถ้าจับพระเจ้าสุตโสมมาด้วย ชมพู
ทวีปก็จะขาดพระราชาผู้ทรงธรรม แต่ไม่อยากผิด
คำสัญญาที่ให้กับเทวดา จึงได้ไปจับพระเจ้าสุด
โสมมาด้วย ครั้นจับมาได้แล้ว พระเจ้าสุตโสมทรง
ขอร้องโปริสาทว่า พระองค์ได้ทำสัญญากับ
พราหมณ์คนหนึ่งเอาไว้ว่า หลังจากสรงสนานเสร็จ
แล้วจะขอฟังธรรมที่ชื่อว่าสตารหา ตอนนี้
พราหมณ์กำลังรออยู่ ขอให้กลับไปฟังธรรมก่อนเถิด
แล้วจะกลับมาให้ท่านฆ่าอย่างแน่นอน
โปริสาทเชื่อถือในสัจจวาจาของพระเจ้า
สุตโสมอยู่แล้ว จึงอนุญาตให้กลับไปได้ พระเจ้า
สุตโสมรีบกลับพระนคร และได้ฟังสตารหาคาถา
ซึ่งสืบทอดมาจากยุคสมัยของพระกัสสปพุทธเจ้า ๔
คาถาว่า “การสมาคมกับสัตบุรุษเพียงครั้งเดียว
เท่านั้น การสมาคมนั้นย่อมรักษาผู้สมาคมนั้น
เอาไว้ได้ การสมาคมกับอสัตบุรุษแม้มากก็
รักษาไม่ได้ บุคคลพึงคบกับสัตบุรุษ จึง
กระทำความสนิทสนมกับสัตบุรุษ เพราะผู้รู้
สัทธรรมของสัตบุรุษ ย่อมมีความเจริญ ไม่มี
ความเสื่อม ราชรถที่เขาตกแต่งให้วิจิตรเป็น
อันดี ยังคร่ำคร่าได้ แม้สรีระก็เข้าถึงความชรา
ได้เหมือนกัน ส่วนธรรมของสัตบุรุษ ไม่เข้า
ถึงความชรา...”
พระเจ้าสุตโสมครั้นได้สดับแล้ว ทรงมี
พระหฤทัยปีติโสมนัส ตามปกติจะมีผู้บูชาธรรม
คาถาละร้อยกหาปณะ แต่พระองค์ทรงบูชาธรรม
พราหมณ์คาถาละพัน เพราะทรงเห็นคุณค่าของ
87