มรดกโลกและการฝึกลูกหลาน สิ่งที่ต้องสั่งสม คือ บุญกุศล เล่ม 1 หน้า 236
หน้าที่ 236 / 259

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการฝึกลูกหลานให้มีใจที่หยุดนิ่งตั้งแต่วัยเยาว์ เพื่อที่จะสร้างมรดกธรรมไว้ให้กับพวกเขา แม้ว่าเวลาจะผ่านไป ผลของการฝึกนี้จะมีอิทธิพลอย่างยั่งยืนในชีวิตของพวกเขา การสอนจากพ่อแม่และครูจะเป็นสิ่งที่จดจำและถือเป็นมรดกละเมอที่มีค่าสำหรับรุ่นหลัง การทิ้งมรดกธรรมนี้ทำให้เราเดินจากโลกนี้ไปด้วยความสุขและความสบายใจ และเป็นการปลูกฝังบุญให้กับลูกหลานตลอดไป

หัวข้อประเด็น

-การอบรมลูกหลาน
-การฝึกใจหยุดนิ่ง
-มรดกธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

26 มรดกโลก มรดกธรรม หมื่นสอนลูกหลาน ให้ฝึกใจหยุดนิ่งตั้งแต่วัยเยาว์ เพื่อจะได้ไม่เก้อเขิน เมื่อต่อไปเธอเจริญวัยขึ้นเป็นวัยรุ่น วัยหนุ่ม วัยสาว สิ่งเหล่านี้ก็จะติดตัวเธอไป แม้บางช่วงวัยจะทำให้ผลอไหลไปบ้าง แต่ภายหลังจะย้อนหวนกลับคืนมาระลึกนึกถึงช่วงเวลาที่ดีที่สุด ที่พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย หรือพระอาจารย์ หลวงปู่หลวงตาได้เคยอบรมพร่ำสอน เแนะนำตั้งแต่เยาว์วัย ก็เท่ากับว่า เราได้ทิ้งมรดกธรรมเอาไว้ให้กับลูกหลานของเรา แม้เราจะจากโลกนี้ไป ก็จากไปด้วยรอยยิ้มที่งาม หมดห่วง หมดกังวล เมื่อเรากลับสู่เวทีโลกแล้ว เลิกลาด้วยทิพย์อัญญูลงมา ก็ยังชื่นใจ ปลื้มใจ เก็บเกี่ยวผลแห่งบุญนี้ตลอดเวลา แม้มีเพียงกายทิพย์ก็ตาม เพราะฉะนั้น ตอนนี้ประโยชน์ตน คือ ตัวเราต้องทำให้ได้ก่อน คนที่ได้ในวันนี้ ก็คือคนที่ไม่ได้มาก่อนในวันที่ผ่านมา เพราะฉะนั้นเราก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง ก็จะเป็น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More