อย่าร้องไห้ : หน้า 110/259

3.5 อย่าร้องไห้ คนในโลกนี้ร้อนถึงผู้ที่ละโลกแล้วด้วยน้ำตา คือน้ำตาให้ความโศก ให้ความบันเทิ้นเพื่อพิร้าร พึ่งไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้ที่ตายแล้ว คนในโลกมักจะเป็นกันอย่างนี้ เพราะว่าขาดสติแก่ปัญญา ขาดความรู้ตามความเป็นจริงของชีวิตว่า ความแตกดับของชีวิตนั้นเป็นของธรรมดา การละโลกก็เป็นของธรรมดา ไม่ใช่อตรรยะอะไร ไม่เหมือนกับดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศเหนือ แล้วตกทางทิศใต้ นั่นจะเป็นเหตุอัคคีรย์ แต่ความตายไม่ใช่อรัฐรย์ คนในโลกนี้ส่วนมากร้อนถึงผู้ที่ตายแล้วด้วยน้ำตา ด้วยความโศก ทำลายตัวเองให้เศร้าหมอง ให้ป่นมุ่ แล้วเป็นเหตุพลอยให้หนุ่ญาติอื่นเศร้าหมองปุ่นมัวตามไป ด้วยเขาร้อนถึงผู้ตายกันอย่างนี้ เขาให้ความรักแก่ผู้ตายด้วยความโศก ด้วยความเศร้าใจ ซึ่งเป็นวิธีที่ผิด เหมือนชักศึกเข้าบ้าน หรือให้ของ