หน้าหนังสือทั้งหมด

ความหมายและการตีความของคำว่า 'วาจา' ในกฎหมาย
107
ความหมายและการตีความของคำว่า 'วาจา' ในกฎหมาย
…คำว่า “วาจา” นี้ ได้ให้นิยามการกล่าวรวมทั้งเป็นประธานในความหมายในกัน คำอา ไป สำหรับในคำว่า วาจา (๓) ผู้พูด, ผู้ถือ, ผู้พูด วาจา (๔) มีคำศัพท์คู่กัน, พยาน, วาจา ซึ่งหมายถึงความสำบูรณ์ อนเขต ฯ ร้องคำศัพท์ในกฎ…
บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์คำว่าผู้พูดในกฎหมาย พร้อมอธิบายความหมายของคำว่า 'วาจา' ที่ถูกใช้เป็นประธานในประโยคทางกฎหมาย คำว่าผู้พูดหรือวาจา…
บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาคที่ ๒ - สัพพนาม
49
บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาคที่ ๒ - สัพพนาม
…๑ อมห ศัพท์ ๑. ต ศัพท์ที่ต้นนั้นเป็น ปฐมปุริส หรือ ประถมบุรุษ ชายที่ ๑ สำหรับออกชื่อคนและสิ่งของ ที่ผู้พูดออกชื่อถึง เช่น คำในภาษาของเราว่า "เขา" เป็นไตรลิงค์ ที่ว่านี้ ประสงค์เอา ต ศัพท์ ที่ท่านใช้แต่ลำพัง…
… ตุมห ศัพท์ (มัธยมบุรุษ), และ อมห ศัพท์ (อุตตมบุรุษ) โดยในส่วนของปุริสสัพพนามจะแบ่งชนิดตามบทบาทเช่น ผู้พูด ผู้ฟัง และถูกพูดถึง บทความนี้เป็นการอธิบายที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับสัพพนามในภาษาบาลี พร้อมตัวอย่างและข้อแ…
พระพุทธคุณและการประกาศพระศาสนา
72
พระพุทธคุณและการประกาศพระศาสนา
…าก อหังการหรือการยกตนข่มผู้อื่น ย่อมจะเป็นผลดีมากกว่าผลเสีย ทั้งเป็นการน้อมนำผู้ฟังให้เกิดศรัทธาต่อ ผู้พูด ตั้งแต่เริ่มแรกอีกด้วย บ ท ที่ 5 ส า ม ญ ญ ผ ล เ บื้ อ ง ต้ น DOU 61
บทความนี้กล่าวถึงคุณสมบัติและพระพุทธคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า รวมถึงการแนะนำตัวที่สำคัญในบริบทของการประกาศพระศาสนา. พระองค์ทรงเข้าใจขันธ์ ธาตุ และ อริยสัจได้อย่างละเอียด โดยเฉพาะการจำแนกทุกข์, สมุทัย,
การอุบัติขึ้นของจักรวาลและมนุษย์ในพระพุทธศาสนา
98
การอุบัติขึ้นของจักรวาลและมนุษย์ในพระพุทธศาสนา
…คะเน อย่าได้ถือโดยความตรึกตามอาการ อย่าได้ถือโดยชอบใจว่า ต้องกันกับลัทธิของตน อย่าได้ถือโดยเชื่อว่า ผู้พูด สมควรจะเชื่อได้ อย่าได้ถือโดยความนับถือว่า สมณะผู้นี้เป็นครูของเรา เมื่อใด ท่านรู้ด้วยตนนั่นแลว่า ธ…
บทความนี้กล่าวถึงความไม่บังคับในพระพุทธศาสนา ที่ไม่ให้ผู้คนเชื่อในหลักคำสอนโดยทันที แต่ให้พิจารณาและพิสูจน์ด้วยปัญญาของตน มีการกล่าวถึงการอุบัติขึ้นของจักรวาลและโลกที่เกิดขึ้นจากความว่างเปล่า พระพุทธอ
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
78
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
คำ มัธยมบุรุษ ท่าน คุณ ประโยค๑ - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 76 ชั้นผู้พูด (อมฺห) ชั้นผู้ฟัง (ตุมห) คนสุภาพทั่วไป, คนสุภาพทั่วไป, พระ คฤหัสถ์, พระสงฆ์ที่ สงฆ์ ที่มีพรรษามาก ม…
บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับบาลีไวยากรณ์ โดยเฉพาะการใช้ชั้นผู้พูดและชั้นผู้ฟังในภาษาบาลี การใช้คำแทนเช่น 'ผม' ที่เป็นอุดมบุรุษ ตัวอย่างการใช้ในบทสนทนา การแยกประเภทผู…
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
79
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 77 อมุห ศัพท์เดียวเท่านั้น สำหรับใช้แทนชื่อผู้พูด แต่ถ้าจะแปลเป็น ภาษาไทยก็ได้หลายคำ เช่น ฉัน ข้า กู เป็นต้น ตามลำดับฐานะ ชั้นเชิงของผู้พูดนั้น เพื่อ…
เนื้อหาเกี่ยวกับการใช้คำแทนตัวในภาษาบาลีและภาษาไทย ที่สัมพันธ์กับฐานะและชั้นเชิงของผู้พูด เช่น การใช้ 'ข้าพระพุทธเจ้า' สำหรับพระราชา และ 'อาตมภาพ' สำหรับพระสงฆ์ รวมถึงการเลือกใช้คำที่เหมาะส…
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
80
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 78 อุดมบุรุษ ผู้พูด ผู้ฟัง อิฉัน ผู้น้อย (หญิง) ผู้ใหญ่, ไม่ใช่เจ้านาย ตู (โบราณ) สามัญ สามัญ ข้า (โบราณ) ผู้น้อย ผู้ให…
บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับอุดมบุรุษในภาษาบาลี โดยเจาะลึกถึงปุริสสัพพนามที่ใช้ในการสนทนา รวมถึงประเภทต่างๆ ของการใช้คำ เช่น อิฉัน ผู้ใหญ่ สามัญ และคำแปลที่แตกต่างกันตามกาลสมัยและท้องถิ่น ผู้เขียนแสดงให้เ
มัชฌิมปรัชญ์ในภาษาไทย
270
มัชฌิมปรัชญ์ในภาษาไทย
วิทยากรในเวาระนี้ ปี ๒๕๖๓ ตุมห คำพูด นี้ จัดเป็นมัชฌิมปรัชญ์ หรือ มัชฌิมพุทธ สำหรับใช้แทน ที่ ผู้พูด คือผู้ที่กำลังพูดหรือถามกันซึ่ง หน้ า ในระหว่างที่สนทนากันอยู จะเป็นคนหรือสัตว์ไม่เป็นประมาณ เพราะฤ…
เนื้อหาเกี่ยวกับการใช้คำมัชฌิมปรัชญ์ในภาษาไทย และการตีความชื่อในบริบทของการสนทนา คำศัพท์ที่ใช้แทนตัวตน เช่น 'ท่าน' ซึ่งเป็นตัวอย่างของการใช้คำในการพูด การจัดทำคำเพื่อใช้แทนชื่อจริง โดยเฉพาะในวรรณกรรมท
มัจจุราชา และความประพฤติในวรรณคดี
65
มัจจุราชา และความประพฤติในวรรณคดี
…ละอรรถกถากฤษฏกตฤตกในอรรถกฤษตกบาต อังคุตตร- นิกายว่า “สองท่าว่า ปาณิตปิดํ ปาณาย คือ ละโทษเครื่องเป็น ผู้พูด คือเจตนาอันยังสัตว์มีชีวิตให้ตกลงไป กล่าวไว้ ปฏิวรโต ความว่า ย่อมเป็นผู้ผิด คือวันขาดจากโทษเครื่องเ…
บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์บทประพันธ์ในวรรณคดี รวมถึงการอ้างอิงถึงความคิดเห็นในอรรถกถาที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความประพฤติที่ดีงามหรือสีรยา โดยอธิบายว่าการทำความดีมีความสำคัญต่อการอยู่ร่วมกันและการรักษาช