การสร้างบุญและการให้ทานในชีวิต : หน้า 4/116

บทความบุญ เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙ / พระมหาวิริยะ ธมฺมสารี ป.ธ. ๙ จะขอให้ทาน จนกว่าวันอวสานของชีวิต "ในเมื่อข้าพเจ้ายังมีลมหายใจ ก็จะให้ทานไปตราบเท่าที่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้จะ ต้องยากจนอยู่อย่างนี้ ก็ยังจะต้องให้ เพราะข้าพเจ้าจะขาดการให้ทานไม่ได้” โอกาสที่ดีที่สุดของการสั่งสมบุญ คือตอนที่ ยังมีชีวิตและแข็งแรงดีอยู่ หากหมดลมหายใจก็หมด โอกาส ผู้มีปัญญาจึงควรฉวยโอกาสทองของชีวิตนี้ เพื่อสั่งสมบุญให้เต็มที่ ดุจนักสร้างบารมีในอดีตที่มี ความเชื่อมั่นในบุญ แม้พบเจอกับอุปสรรคต่างๆ มา รุมเร้า เช่น สมบัติหายสาบสูญไปหรือใครจะมาห้าม ทำบุญ ท่านก็ไม่เคยละทิ้งการสร้างความดี ชีวิตจึง ผ่านพ้นวิกฤตไปได้ด้วยอานุภาพบุญ และกลายเป็น มหาเศรษฐีรวยโคตรโคตรคูณสองรอบสอง ...เรื่องมี อยู่ว่า ในครั้งอดีต พระโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็นเศรษฐี นามว่า วิสัยหะ ท่านมีทรัพย์ ๘๐ โกฏิ และมีศีลห้า เป็นปกติ นอกจากมีทรัพย์มหาศาลแล้ว ยังรักการ ให้ทานเป็นชีวิตจิตใจ โดยสร้างโรงทานไว้ถึง 5 แห่ง คือ โรงทานประจำประตูเมืองทั้ง ๔ แห่ง โรงทาน กลางพระนคร ๑ แห่ง และโรงทานที่บ้านของตนอีก ๑ แห่ง คิดเป็นทรัพย์ 500,000 กหาปณะทุกๆ วัน นอกจากนี้ท่านยังเป็นผู้ไม่ดูเบาในความประณีต ของทาน คือ จะให้ทานที่ประณีตแก่ทุกๆ คนเหมือน กับที่ตัวท่านเองบริโภคไม่เคยให้ทานที่ไม่ประณีตเลย ทำให้ชาวเมืองมีความเป็นอยู่สบาย ชื่อเสียงของท่าน เลื่องลือไปถึงสวรรค์ ถึงขนาดทำให้บัณฑุกัมพล ศิลาอาสน์ของท้าวสักกะแข็งกระด้าง เมื่อท้าวสักกะ ตรวจดูสาเหตุก็ได้ทรงพบการบำเพ็ญมหาทานบารมี อย่างอุกฤษฎ์ของวิสัยทะเศรษฐี แทนที่พระองค์จะ ทรงมีพระทัยอนุโมทนา กลับเห็นไปเป็นอีกอย่างว่า “การที่วิสัยหะเศรษฐีมาทำเช่นนี้ คงอยากจะแย่ง ตำแหน่งท้าวสักกะของเราแน่ อย่ากระนั้นเลย เรา จะทดลองทำให้เขาเป็นคนขัดสน จะได้ไม่ต้อง ทำทานอีก” จากนั้นจึงใช้เทวฤทธิ์บันดาลให้ทรัพย์สิน ทุกอย่างสูญหายไปหมดสิ้น เจ้าหน้าที่โรงทานเห็นเหตุการณ์ที่ไม่เคย どっ