ศีล ๕ และการทำความดีในสังคม : หน้า 94/116

๙๒ ทั้งหมดนี้ คือ ศีล ๕ และการหลีกเลี่ยงอบายมุข ก็คือ เนื้อหาของละชั่ว ความดีสากลประการที่ ๒ ก็คือ การทำความดีให้ถึงพร้อม เนื้อหา สาระหลักก็คือว่า ขอให้มีเมตตาจิตต่อกัน มีความ เอื้อเฟื้อรู้จักแบ่งปันกัน ซึ่งข้อนี้อาตมามั่นใจว่า ทุกศาสนา ทุกความเชื่อรับได้ ชาวโลกทุกคนรับได้ ว่าใครที่เป็นคนมีเมตตา รู้จักแบ่งปันคนอื่น มีน้ำจิต น้ำใจ เป็นคนดีแน่ คนเห็นแก่ตัวไม่มีใครชอบ คน ที่คิดเอาแต่ได้อย่างเดียวไม่มีใครชอบ ไม่ว่าจะใน ระดับตัวบุคคลก็ตาม ในระดับองค์กร ระดับของ ประเทศชาติก็ตาม ประเทศไหนเอาแต่ประโยชน์ ตัวเองเป็นหลักอย่างเดียว ไม่มีน้ำใจต่อประเทศอื่น เลย ก็ไม่มีใครชอบ ทุกคนชอบคนที่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อ รู้จักให้กับบุคคลอื่น ฉะนั้นเราเองก็มาเน้นตรงนี้กัน เถอะว่าช่วยกันรณรงค์ให้คนเรามีเมตตาจิตต่อกัน ให้เยอะๆ ความดีสากลประการที่ ๓ คือ การทำจิตของตนเองให้ผ่องแผ้ว พูดง่ายๆ ว่าทำใจให้สงบนั่นเอง อันนี้เช่นเดียวกัน คิดว่าทุกคน เห็นตรงกันแน่ว่าคนที่ใจสงบมีสมาธิเป็นสิ่งดี ฉะนั้น สมาธิ คือ ความดีสากล เป็นสิ่งที่ใครๆ ก็ควรจะ ต้องทำ ระหว่างคนที่คิดฟุ้งซ่านสะเปะสะปะไปเรื่อย กับคนมีสมาธิ ใจสงบนิ่ง แน่นอนว่าทุกคนก็ต้อง เห็นว่าการที่มีใจสงบย่อมดีกว่าการคิดฟุ้งซ่าน การ มีจิตใจสงบนี้เองจะเป็นพื้นฐานรองรับให้การละ จากความชั่วแล้วทำความดีนั้น มีความเป็นไปได้จริง แล้วก็ยั่งยืนมั่นคง เราดูตัวอย่างที่เกิดขึ้นจริงในโลก ปัจจุบันพบว่า อย่างในสหรัฐอเมริกาซึ่งความจริง คนส่วนใหญ่นับถือศาสนาอื่นไม่ใช่ศาสนาพุทธ แต่ ว่า ปัจจุบันผู้คนหันมาสนใจการฝึกสมาธิมากขึ้นๆ ทุกที จนถึงขนาดนิตยสารไทม์แมกกาซีน เอามา พาดหัวเลย บอกว่า พระพุทธศาสนาเป็นแนวโน้ม ใหม่ของอเมริกัน เป็นนิวเทรนด์ เอาขึ้นหน้าปกเลย แล้วเนื้อหาก็บอกว่ามีคนอเมริกันมาฝึกสมาธิกันใน ปัจจุบันนี้เป็นหลักสิบๆ ล้านคนทีเดียว เขา