การให้ทานและการสร้างบารมี : หน้า 8/116

ที่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้จะต้องยากจนอยู่อย่างนี้ ก็ยัง จะต้องให้ เพราะข้าพเจ้าจะขาดการให้ทานไม่ได้ แม้ท่านจะบอกให้เลิกทำทาน ข้าพเจ้าก็จะไม่เลิก เด็ดขาด” ท้าวเธอได้ฟังถ้อยคำที่เด็ดเดี่ยวเช่นนั้น ก็ถึง กับนิ่งอึ้ง เมื่อไม่สามารถห้ามได้ จึงเอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านทำทานไปทำไมกัน" เศรษฐีตอบว่า “ที่ข้าพเจ้า ให้ทานนั้นข้าพเจ้าไม่ได้ปรารถนาที่จะเป็นพรหมหรือ เป็นจอมเทพผู้ยิ่งใหญ่แต่อย่างใด แต่ข้าพเจ้าต้องการ ที่จะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต่างหาก” เมื่อท้าวสักกะฟังแล้ว ค่อยรู้สึกสบาย พระทัยขึ้นมาหน่อย เพราะนึกว่าจะมาแย่ง ความเป็นใหญ่ในเทวโลก ที่ไหนได้ ท่าน ดุจต้นไม้ที่กำลังเจริญเติบโต จะต้องกล้าที่จะเจอ ลมฝนกระหน่ำหรือไฟป่าที่ลุกโชน เมื่อเราไม่ทิ้งบุญ ...บุญก็จะไม่ทิ้งเรา เมื่อใจเราไม่หวั่นไหว ...บุญก็ จะไม่หวั่นไหวในการส่งผล แล้ววันนั้นก็จะเป็นวันของ เราที่เจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลกและทางธรรม บุญเก่า เดิมเสริมด้วยบุญใหม่ จะกลายเป็นมหาเศรษฐีรวย โคตรโคตรคูณสอง ที่ไม่มีวันอด ไม่มีวันหมด มีแต่ หมดสิทธิ์จน จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม..... เศรษฐีเป็นผู้มีปณิธานยิ่งใหญ่กว่าตนมากมาย ก่ายกองนักจึงเอาพระหัตถ์ลูบหลังของเศรษฐี ทันใดนั้นเองร่างกายของเศรษฐีจากที่ซูบผอม ก็กลับมีน้ำมีนวลดังเดิม และตรัสทิ้งท้ายว่า “ต่อนี้ไปท่านจะสามารถบริจาคทรัพย์ได้เพิ่ม เป็น ๒ เท่าจากเดิมเลยทีเดียว” แล้วประทาน ทรัพย์เป็นอันมากประมาณมิได้ ทำให้เศรษฐี กลับมามีชีวิตสุขสบายกว่าเดิม รวยโคตรโคตรคูณสอง รอบสอง ซ้ำยังได้สั่งสมทานบารมีได้มากกว่าเดิม เสียอีก ละโลกไปแล้วก็ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต ที่พรั่งพร้อมไปด้วยทิพยสมบัติทุกอย่าง ยอดนักสร้างบารมีทั้งหลาย... น้ำใจของ เพื่อไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ใจจะคับแคบ พระโพธิสัตว์นั้นกว้างใหญ่ดุจมหาสมุทร ดังนั้น เมื่อ คิดจะสร้างบารมีตามติดหลวงปู่เพื่อไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ใจจะคับแคบเหมือนห้วย หนอง คลอง บึง คงไม่ได้ อีกต่อไปแล้ว ต้องขยายใจให้กว้างเหมือนมหาสมุทร และท้องฟ้าที่หาเส้นรอบวงไม่ได้ เมื่อเกิดวิกฤตก็ให้ เมื่อคิดจะสร้างบารมีตามติดหลวงปู่ เหมือนห้วย หนอง คลอง บึง คงไม่ได้ อีกต่อไปแล้ว ต้องขยายใจให้กว้างเหมือน มหาสมุทร และท้องฟ้าที่หาเส้นรอบวง ไม่ได้ เมื่อเกิดวิกฤตก็ให้นึกถึงหลักวิชา บุญเก่าเพื่อไม่ให้บุญขาดสายในการส่งผล นึกถึงหลักวิชา คือจะต้องอาศัยบุญใหม่ไปเชื่อมให้ คือจะต้องอาศัยบุญใหม่ไปเชื่อมให้ถึง ถึงบุญเก่า เพื่อไม่ให้บุญขาดสายในการส่งผล โดย ต้องเริ่มต้นที่การรักษาใจให้ผ่องใส เพื่อรับมือกับ ภาวะที่ไม่น่าปรารถนา แล้วมุ่งหน้าทำความดีต่อไป