รอยยิ้มแห่งความสุข : หน้า 110/116

๑๐๘ เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ ochrym งกลาง, ระหว่างรอยยิ้ม กงกลาง วันวารที่ผ่านเลยไป ไม่ได้ทำให้ความประทับใจที่เต็มเปี่ยม ไปด้วยรอยยิ้มเลือนหาย เราทุกคนสามารถเก็บสิ่งดีๆ ให้คงอยู่ ในความทรงจําของเราได้เสมอ คนเราจะยิ้มออกมาได้เมื่อความทุ่มเทที่ทำลงไปได้บรรลุผลสำเร็จสม ความตั้งใจ และทุกครั้งที่คนเราประสบกับความสุข สิ่งที่ปรากฏฉายออกมาทาง สีหน้าและแววตา มักจะมารวมอยู่ ณ ที่แห่งเดียวกัน นั่นก็คือรอยยิ้ม ภาพรอยยิ้มของผู้คนจำนวนมากที่ต่างเดินแถวกันเข้ามาถวายปัจจัย ช่วงก่อนงานหล่อรูปเหมือนหลวงปู่ด้วยทองคำที่ผ่านมา เป็นภาพ แห่งความสุขสมหวังที่น่าจดจำ รอยยิ้มจากทุกสารทิศต่างหลั่งไหลหมุนผ่านเข้ามาดุจสายน้ำ ผมได้ เห็นและสัมผัสความสุขที่ผ่านทางรอยยิ้มนี้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลา ยาวนาน รอยยิ้มจากทุกสารทิศ ต่างหลั่งไหลหมุนผ่าน เข้ามาดุจสายน้ำ ผมได้เห็นและสัมผัส ความสุขที่ผ่านทาง รอยยิ้ม อย่างต่อเนื่อง เป็นเวลายาวนาน จากจุดที่ผมนั่งอยู่ข้างๆ หลวงพ่อ มุมที่มองเห็นคือภาพระดับสายตา ของผ้ารับประเคนบนโต๊ะ ด้านหน้าผมคือภาพรอยยิ้มของทุกท่าน ที่เข้ามาถวาย อีกด้านหนึ่งเมื่อเงยหน้าขึ้นไป เป็นภาพของหลวงพ่อ ยิ้มเช่นกัน ท่านกำลังยิ้มรับให้กับทุกๆ คน ภาพสองด้านที่เห็นทำให้เกิดความรู้สึกว่า จุดที่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ คือ จุดที่อยู่ตรงกลางระหว่างรอยยิ้ม บางท่านยิ้มเดี่ยวเดินเข้ามาถวายคนเดียว บ้างก็ยกทีมยิ้มมาเป็นหมู่ บ้างก็มาเป็นยิ้มคู่ บ้างก็ยกกันมายิ้มทั้งครอบครัว ผมได้เห็นยิ้มของผู้ใหญ่และยิ้มของเด็กน้อยๆ และได้เห็นยิ้มของคน เก่าแก่ที่หลวงพ่อบอกว่าท่านผู้นี้ได้ร่วมบุกเบิกตั้งแต่สมัยเริ่มสร้างวัด แต่ไม่เห็นกันมานาน แล้วครั้งนี้ได้กลับมาเห็นหน้าและรอยยิ้มใหม่ กันอีกครั้ง และอีกยิ้มหนึ่งที่ประทับใจ คือยิ้มของคุณครูไม่เล็ก นักสู้ที่คู่เคียงบ่า เคียงไหล่สร้างบารมีกันมากับหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ ยิ้มของท่าน