การวิเคราะห์สาระของนามและรูปในพระไตรปิฎก : หน้า 126/419

ประโยค - สาระฤๅนี้ นาม วินิจฉา สมุทปา สักกะ ฆา ฐาน ( ตี๋ว ภาค โค ) หน้าที่ 125 หรือว่า วา หราชิวา วา ขปฺปา อิสิสรตาย ทตโต ถอดลุจยขณูติ อิมิ ปุในผะ วุตนํ ย์ สูงินิวา วาสสนโต กุล- สูงเหตุฤๅยา ปานอิอำินง ฯ ขีบปรินิพานนํ อตนุต กวฺ วุติ ฯ ผลปิญฌเทน วาติ เอวํ ผลัน ทาตพุพพานจิต เอวํ ผลปิญฌเทน วา ๆ ฯ รุกฺปิญฌเทน วาติ อิมิ รุกฺเข ทาตพุพานติ เอวํ รุกฺปิญฌเทน วา ๆ ปริญฌตนเนสุ รรฺเขลํ สีธํ ผลํ คีตํ คีหํ คามนุตเทนสุตราสํ สานปฏิกาสนหรํ ชมพูปสนิกํ เทนาห คีหํ ฌํ ทุตยสานํ- หนรกมมณิฏิ ฯ ทุตสํ ฯ ฯ ฯ ปรูษํ ฯ ฯ ฯ อุกฺกุทวาปี ฯ ปโป ปาเป ฯ ฯ ฯ ทุกฺถิวนิ อิติ คสฺสนํ สฑานํ- หรณกมณิฏิ ฯ ทุตสํ ฯ ฯ ฯ ปรูษํ ฯ ฯ ฯ [๒๖] ปกุมตายสมายติ อิมิ ปุพาพนียมุมานเสน วุตฺตํ ฯ ปน ปกุมตายสมาติ ิิอิ ปน ปูพาพนิยมุทสน วตฺตเสน [ม. ป. ๔๒๐-๑ ส.ท. ๑๔๕-๗]