ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - สารคดีบทนี้ นาม วิฑูฎิกา สมุดปาสำหรับกาอุณฺณา (ต้นโยภา) - หน้าที่ 312
วิธี ปญฺญดา ตติย ภูธูพัง ฯ
รโหนิสุขสกฺบาปา ทสม ฯ
ภิญฺญนิวาโค ตติโย ฯ
[๕๕] โขวนฺวคุสส ปญฺญาขบเทา อุณฺณโยชน วา
โขนน วา คนฺดู สกฺโกติเต เบตฺ เต อตฺถุ ยดฺกิ คนฺดู สกฺโณสสานิ
ดาวตา คนฺวา อรฺธิภญฺญสส อิโต ภูตชิวา วภูติ วา อิมสา- ยาวติ อิมสํ ปาสมภา
เอกํวา เอกวิสํ ภูตํพุทธนฺฑํ เอกวิสํ สกลํวา ภูติชิตพฺุพํ ฯ
เอกวิสํ ภูตชิตพฺุพนํ จวนโต ปน เอกสมํ วิสํ ปุนฺปุนํ ฯ
ภูกติวิ วกุตติ น คนเหตุพูพํ ปุนฺอาติโพฺ ปุจฺฉาย ภูตชิตํ ฯ
น วกุตติติ อมินา ปริจ ภิสมฺ ฯ ปุถฺตกานนํ ขาน ฯ
ภูกิตฺติ น วฑฺฒิติ ทูลสํฺ ฯ คนฺนโต วา อากุณฺโน วาตํ อิติ อณุตฺยาเสน คนฺหนฺโต วา อากุณฺโนวา ฯ
วาติ อิติ อุตฺตไชวนเสน คนเหตุพูพํ วนฺตํ อนุตรมคคี
คณฺฑุจานนํ เอกาสาว สนฺตฺกา สนฺเทฺยาวู ตุตํ อาคุณฺเตอปี
เอกา โบกฺขํ สงฺเกน วกฺกำา วิกฺสามโน คนฺนวาเส ปน อากุณฺวาเส ฯ คิมิสาสํ
[ม.ท. ๑๐๕-๑๗ ส.ท. ๑๓๙-๑]