การถวายทานอันเป็นมหากุศล : หน้า 5/26

การถวายทานอันเป็นมหากุศล เรื่องเกิดขึ้นในสมัยพระสัมพุทธเจ้า ทรงพระนามว่าศาสะ ครวญหนึ่ง พระองค์เสด็จไปยังเมืองพาราณสี พร้อมด้วยพระภิกษุสูงจำนวน ๒๐,๐๐๐ รูป ชาวเมืองทราบข่าวดี ๆ ว่าร้องไห้กันนักเตรียมอาหารถวายพระ ต่างคอยโอกาสที่จะได้ถวายด้วยภาคพระบรมศาสนา พระองค์ทรงรับพระทานของด้วยมโนเอ็นทีเป็นอย่างยิ่ง ครั้งนั้นวันท่ามกลางชนเมืองต่างจัดเตรียมอาหารถวายพระได้ครบทั้ง ๒๐,๐๐๐ รูป ไม่อาจกบกพระองค์ ไม่ออกทอดพระเนตรอาหารที่นำมาถวายประดิษฐานทีเดียว ในความรู้สึกของพระองค์ ตัวเองและพระองค์จำนวนสองหมื่นนี้ไม่ใช่ของยา ๆ เลยนะ วันนั้นองค์โกลาหลน่าดู คิดง่าย ๆ สมมุติมีวัวที่อ่อเอาอạกหนี้ในประเทศไทยนี้ เกิดปะชาชนยอมเข้ามายืมในปีบิง ๒๐,๐๐๐ คน ต่อให้อ่าอธิอูดสมบูรณ์เพียงใด ความโกลาหลก็ต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ อย่างน้อยที่สุด ข้าวปลาอาหารต้องขาดมือ จะเดินทางไปทางสิ่งใดมาเพิ่มก็คงติดดีไปหมด แล้วอาวุธญี่ปุ่น ๆ ที่เกิดขึ้นจากการระบะกระทั่งกันก็ต้องมีแน่ ๆ จะมีห่าไหนที่ได้ลักคน แต่ชาวเมืองพาราณสีในครั้งนั้น เขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดนะ ท่านบอกไว้ว่า เขามาริแจ่มใส บอกข่าวญูกันเชิงแซ ไม่หวังจุดกระบะ กระทิ ๆ แสดงว่าว่าคนจำนวนนี้มีความศรัทธาในพระสัมพุทธเจ้า ชาบชื่นในคำสอนของพระองค์และศรัทธาในบุญอย่างเต็มที่ ยิ่งกว่านั้น ผู้นำบุญของเขานี่มีความสามารถในการบอกบุญอย่างยอดเยี่ยมอีกด้วย เราได้แต่ระดับพวก เมื่อไรน่าชาวไทยจะมีโอกาสได้บำเพ็ญมหาทานอย่างนี้บ้างนะ,,, ประเทศไทยได้ชื่อว่าเป็นเมืองพระพุทธศาสนา ชาวไทยตั้งแต่ชาติเป็นเอกราชน์คงมาคมตั้งแต่เมื่อประมาณ พ.ศ. ๓๙๙ คือนับแต่สมัยสุโขทัยเป็นราชธานีมาจนกระทั่งปัจจุบัน ก็ประมาณ ๘๐๐ ปีเลย แต่ปรากฏว่ายังไม่เคยมีการประชุมพระภิษุสูงในประเทศไทยอีกเลย ที่จะมีพระภิษุรวมมาประชุมตั้ง ๒๐,๐๐๐ รูป ทั้ง ๆ ที่ติเป็นเปอร่อนเดนท์แล้วก็เพียง ๑๐ เปอร่อนเดนท์ ของจำนวนพระภิษุในประเทศไทย ๒,๐๔๐ เท่านั้น กลางมือก็ทำได้เท่าไหร่... วัดพระธรรมกายทำมาได้แล้วครั้งหนึ่ง เมื่อฉันลืมพระองค์บนพระอรามขององค์พระขึ้นพระธรรมวัดพระธรรมของพระองค์ รัชกาลที่๙ แห่งราชวงศ์ ซึ่งงดงามนี้ วันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๐๕ ครั้งนั้น วัดพระธรรมกายได้ทำหนังสืออาราธนาพระภิษุจากกาตาของประเทศ มาปกกลอยอยู่ดั่งดาวพระราศฏลอัดตลอดช่วง ๑ วัน เรียกว่า “รุ่งราศูซบู”” พระคุณตามวัดดัง วาดที่เหลือเป็นเต็ม เต็มใจรับเดินทางในกลางโลกอันลอยดูเที้ยง ๑๐,๐๐๐ รูป ภาพพระภิษุเรืองขึ้นนี้มีที่มาจากชุมชนท่านปฏิบัติธรรม สมเสี่ยงและสร้างมา จะเดิน เข้า ยิ่งง่ายก็เป็นแนวเป็นแนวเป็นพระประวัติศาสตร์ที่บรรจุไว้ ใจรั้นในที่สุดนั้นให้เห็นว่าเห็นบุญนี้ก็เป็นความรู้ความดี ครั้งถึงกลางวันจบการ คือในคนอวเองของวันที่ ๗ ธันวาคม สารชนเกือบแสนคนที่รายงานข่าวบุณมาก่อนแล้ว ก็หลั่งไหลมาดักภาคบรรเทาแก่พระภิษุเหล่านั้น ภาพพระภิษุที่เดินนิ่งนาบเป็นแนวเหยียดยามกลางสภาพในชุดขาวนั้นน่ากราว จนเครื่องไทภาณ์ขึ้นเหนือหัว แล้วบรรจงใบตามอารมณ์ด้วยการน้อมอ่อนน้อมนี้ นอกจากในสมัยพุทธกาลแล้ว ก็มีเพียงในประเทศไทยในโอกาสสำคัญที่เท่ากันเท่านั้น