พระราชสมภพเจ้าและอานิสงส์ของการให้ทาน : หน้า 6/26

นบ่าวสามเณรจงระบบมั่นพระราชสมภพเจ้า รักษาผล ๙ แห่งราชศิริวงศ์ ทรงมีพระบุญญาธิการอย่างยิ่ง ทรงเป็นเดวปรัชญาติดูงล่งใจพึงว่าคำอย่างแจ้งจรัส และพระบุญญาธิการนั้น ย่อมเกิดจากการที่พระองค์ตั้งมั่นแน่นแฟ้น ในการประพฤติธรรมตามอย่างพระสะสมสัมผัสเวชเจ้าเอง จุดเป้าหมายของการถวายบำหาญท่านก็หวานอร่ายพร้อมด้วย คือ พระคุณบริสุทธิ์ และดลบันดาลสิทธิ์ ดังเช่นพระพระองค์สรรเสริญเสมอว่า “เมื่อเกิดขึ้นแล้ว วัดพระธรรมกาย เป็นเครื่องยืนยืนว่า สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วในสมุยภพลก สามารถเกิดขึ้นได้อีกในสมุยปัจจุบัน เพราะอานาของพระธรรม ซึ่งทรงมอบให้เป็นศาสดาแทนพระองค์ และประเทศไทยในพระยุคนี้ในโลก หลวงพ่ออนุมัยว่า การถวายทานเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลในครั้งนั้น ถึงพร้อมด้วยองค์ ๓ เป็นมหากุศลอย่างแน่นอนเพราะ ๑) ท่านผู้ให้และผู้รับเป็น บุคคลบริสุทธิ์ กล่าวคือ ผู้คนพระภิกษุทุกๆ พระที่รับบาตรลั้งอยู่ในระหว่างจุดจิต มีความสำรวมในศีลและมารยาทน้อยอย่างดี จิตใจอ่อนโยนใส เพราะได้เจิมสมาธิวาวาทต่อเนื่องกันอย่างเต็มที่ ท่านเหล่านั้นชื่อว่าเป็นเนื่องอายุยืน ส่วนผู้ให้ คือ สาตธานีพร้อมใจกันมาตบาตรในวันนั้นจึงมีใจเป็นกุศล มีครรภ์ที่จะทำบุญให้ท่านมดงแต่เอาการจากบ้าน ส่วนหนึ่งซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย ได้มาอยู่จุดคุ้มครองศีล เจริญสมาธิวิเวกท่านล่วงหน้า พร้อมๆ กับพระองค์ด้วยซ้ำ ทั้งก่อนถวายทานก็มีเจ้าหน้าที่นำอธิษฐานจิตให้แน่นในคุณธรรมจิต เพื่อความหลุดพ้นในพนม เพราะฉะนั้น ท่านจึงได้ง่วนเป็นบุคคลบริสุทธิ์ เชื่อเดียวกัน ๒) อาหารที่นำมาถวายถือว่าเป็น วัดบุตรสุทธิ์ ไม่ได้คลโกโกรง ๓) บรรยากาศในวันนั้นแสดงให้ใจเติมใดใจจดจำ จนผู้ที่มีใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก มีความเต็มใจที่จะให้ ทั้งก่อนให้ กำลังใจ และภายหลังจากให้แล้ว เป็นการให้อนุญาตู เป็นคนบุรษสุทธิ์ อย่างแน่นอน เรามาดูเรื่องในอดีติดีต่อไป. เมื่อชาวพาราร่วมใจกันถวายทานในครั้งนั้นแล้ว, ผลก็เกิดมามิอย่างไร การให้ทานในหลักแห่งบันดาลให้ผลไม่เหมือนกัน หลังจากที่พระสงฆ์สัมพุทธเจ้าสะแลและพระภิกษุทั้งหลาย ฉันถวายอาหารเสร็จแล้ว พระพุององค์ก็อวยพรความปรารถนา แล้วทรงอธิบายถึงอานิสงส์ของการให้ทานในหลักธรรมที่ต่างกัน ๔ ลักษณะ ดังนี้ ลักษณะที่ ๑ คนบาปคนให้ทานด้วยตนเองแต่ไม่ได้ชอบฉบับใครเลย แม้กระทั่งนักขจร เช่น บิดามารดา ภรรยา สามี หรือ บุตรธิดา แม่เพียงบอกกล่าวว่าไม่อมเหลามา บางคนเข้าใจอานิสงส์ของทาน ถึงกับก็กันหรือปฏิสนธิไม่ของให้อื่นร่วมทำทานด้วย เช่น ผู้อุทิศการสร้างพระปราสาทเสน่ห์เดียว ฯลฯ คนเช่นนี้ ต่อไปว่าจะเป็นอภิสธอีกก็พึงจะคิดว่า ร่ำรวยเงินทอง มีทรัพย์สมบัติสมบูรณ์มากมาย แต่ขาดวิริยะ คำว่า “บริวาร” ไม่ได้หมายถึงผู้รับใช้เท่านั้น แต่รวมถึง บุคคล ภรรยา สามี ญาติสนิทมิตรสหาย ตลอดจนกระทั่งเพื่อนร่วมงาน พวกเราคงเคยเห็น เศษฐีสมบัติ บางคนร่วรวย มีทรัพย์สมบัติมาก แต่ไม่มีลูก ครอบครัวจะคบหาเป็นเพื่อนก็ไม่มี บางคนไม่มีใครยอมเป็นลูกจ้าง ต้องทำงานทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด เขาเป็นคนร่ำรวยที่น่าสงสารจริงๆ