เรื่องราวของเด็กชายและพระสารุตร : หน้า 18/26

บรรทัดนี้เป็นข้อความในภาษาไทยและประกอบด้วยหลายประโยคที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวต่างๆ นี่คือข้อความที่สแกนได้: "คงจะมีบุคคลกลากลางที่อยู่ในหมู่บ้านแน่นอน จึงได้หวังเสาะหากันกลางคืนด้วยการแบ่งคนในหมู่บ้านขึ้นมีอยู่ ๓ กลุ่ม คืกลุ่ม ๕๐๐ คืกลุ่มครัว กลุ่มครอบครัวที่ผู้หญิงท้องแถมไปอยู่ ก็ทะมามาก็นิ้งไม่ชำนานเดิม ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งก็แก้จริตขึ้นมองอยู่ท่าทันที กลุ่มที่แต่งนี้แบ่งออกเป็น ๑ กลุ่มอีก แบ่งกันตามของไปเรื่อยๆ เมื่อใจแล้วว่าครอบครัวของหญิงท้องแถมนี้มีบุคคลกลากลากนี้ จึงพากันขับรถครอบครัวของนางออกจากหมู่บ้านไป ครอบครัวของหญิงท้องแน่นั้นต้องระวังเหมือนอยากเลี้ยงท้องไว้จึงมื่ แต่กล่องกลอูตน จนกระทั้งคลอดบุตร ออกมาเป็นชาย นางเลี้ยงลูกไปตามมีตามเกิดลูกๆโตพอว่านเล่นได้แล้ว วันหนึ่งจึงบอกกัลญ่าว่า “ลูกเอ้ย พ่อแม่เคยเลี้ยงเจ้าไว้ไม่ไหวแล้ว ไปกินเองเถอะ” ว่าแล้วก็อามาติดแผนเผิดใส่คอขายและก็พากันไป ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เด็กชายคนนี้ก็อยู่เกาะเดียวๆ ไร้ฤทธิ์ใดติ ได้อย่างคลายคลายว่าเป็นนายช่างคนไม่ดีใส่ร้ายในสถาบันหรือบ้านร้างบ้าง ต้องเรือนขุนเขาเข้าไปเลี้ยง ตัวผอสมบัติในโรงงาน เนื้อจากคำอคมแśเหมือนสามารถปรกเพราะทำไม่ไดอา. เสื้อผ้าเทนไม่มีพนักงาน คูแล้วเหมือนนิเทศคาดลูกห ใครพบเขาแทนที่จะสงสาส กลับตกใจกลัว นึกว่าพ่อบ่อ ไปกอดหลักไป ไม่ค่อยมีใครใหทน เด็กน้อยต้องคุยเขียนเทศอาหารกินตามกองขยะบ้าง บางทีที่เคยเก็บเม็ดดี้ตังกราขมหมดก็เอานำก้อนน้ำกินบ้าง เห็นแล้วนอนเอา แต่เด็กน้อยก็ฝันชีวิตรื่องมาเท่าหบอิ วันหนึ่ง ขณะทีพระสารุตรกล้างเดินในนามบทอยูในเมืองสาวดี เห็นเด็กน้อยผู้กําลังเก็บเม็ดข้าวที่ลำงทองมอแล้ว ที่เขาสาดนี้ในวันที่เท้าข้างล่างปะครูดบ้างก๋นึ่ง ด้วยเท้าที่หวาดระหวาและหวาดระแวง เหมือนอีกทีแอบมาแย้มกินอาหาร ดูแล้วชวนสนใจ พระสารุตรรู้สึกสงสารใจ จึงเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วซักถามความเป็นมาที่ต้องมาดรากรบกบอกอย่างนี้บ่อย เมื่อราบแล้วจงชนในบอกรน ซึ่งเด็กน้อยก็ใจมาก พระสารุตรได้แบ่งอาหารที่บ่งานให้กัน แล้วนำไปเชือนอำมหาร์ จัดการอาบน้ำอุุให้ แล้วให้ขนมเป็นสมานๆ ทำให้เด็กน้อยมีชีวิตรอดขึ้น คัรนอายุ ๒๐ ปี ครบ ได้บวชในพระบารมี ได้ริเริ่มว่าลูกศิษกุ นายเปลวจริง ที่พระโลกลิสสะเมียยังเด็กก็ต้องคออยากแน่ ผมโบ ใม่จะกิน แต่พบเป็นพระแล้วแทนที่จะได้ฉีดเต็มอิ่มมือเหมือนพระในวัดด้วยกัน กลับออๆ อยากอีกที ทุกครั้งที่ออกบิณฑบาต ชาวบ้านมิพักจะเอวใครตามบาปรดรให้พวกเดียว คนอื่นๆ กลับเห็นเป็นวิมารสันมตราดแล้ว เลยไม่ใส่ก่อ ท่านจึงได้ในคืนแต่มือสักที แต่ท่าผู้ตน มีความเพียรในการบำเพ็ญภาวนาอย่างยิ่งๆ แม้ว่าท้องจะวิตกตามในที่สุดก็สามารถทำใจให้หยุดยืนดับได้ๆบรรลุธรรมมพระอรหัต หมดก็เลยเป็นพระรหัสตันได้ แต่ถึงแม้ว่านเป็นพระรหัสตันแล้วก็ถามก ท่านก็จงนิ่งนาฬิษะแนวไม่คออได้อาหาร มีของไม่ค่อยพอฉัน ความอดอยากทำให้ร่างกายท่านภูผอม อ่อนแอ ทุรโทมนัสสายรันก วันหนึ่ง พระสารุตรทราบว่าพระโลกลิสสะจะใกล้จะปริพนาพเต็มที่แล้ว จึงคิดจะช่วยให้ท่านได้ฉันอาหารเต็มอิ่มสมดัง จึงชวนท่านไปบิณฑบาตด้วย แต่ปรากฏว่า เมื่อเดินไปบวชนเลยไม่มีใครใส่บาตรให้ทั้ง ๒ องค์ ชรารพแมคนยองไหว้ทั้งๆก็ไม่มี พระสารุตรเห็นว่าไม่ดี จึงบอกให้พระโลกลิสสะกลับไปรีบอรที่ก่อน แล้วท่านก็ออกบิณฑบาตต่อไปตามลำพัง" ถ้านี้เป็นข้อความที่ต้องการให้ช่วยตรวจสอบหรือวิเคราะห์เพิ่มเติม แจ้งบอกได้เลยนะครับ!