คนร่ำรวยตลอดชาตเป็นอย่างไร : หน้า 23/26

คนร่ำรวยตลอดชาตเป็นอย่างไร คนร่ำรวยก็มีก 2 ประเภท เหมือนคนที่หลวงพ่ออธิบายมาแล้วนั่นแหละ ประเภทที่ 1 ร่ำรวยเพราะ “มีสมบัติฅา” ประเภทที่ 2 ร่ำรวยเพราะ “รู้จักพอ” คนร่ำรวยเพราะมีสมบัติมากไมต้องอธิบาย ย ข้อสังเกตเพียงว่า สมบัตินั้นต้องเป็นของโดยชอบธรรม และเป็นสมบัติที่เกิดจากบุญ คือได้รับการทำความดีทั้งในปัจจุบันชาติ และ อดีตชาติ ทรัพย์สมบัติเก่าแก่แผ่นเงินทองนั้นเป็นของท่านอกาย ตายแล้วก็เอาติดตัวไปใช้ในโลกหน้าไม่ได้ ต้องทอดทิ้งไว้ให้นันทหลังใช่เข้า navig โสม สมบัติผลิตกัม แทนเหวนเงินทองนั้นเป็นของนอกกาย ตายแล้วก็เอาติดตัวไปใช้ในโลกหน้าไม่ได้ ต้องทอดทิ้งไว้ให้นันทหลังใช่เข้า navig สมบัติผลิตกัม แตกบาดมีญาติย่อมจิตเปลี่ยนทรัพย์ที่นวัตให้เป็นอรย์ทรัพย์ เขาทำอย่างไร ปุยาดายของเราทำให้จิตเป็นตัวอย่างมานานแล้ว ถึงยังครุ่นคิดสาร นอกจะเตรียมของดี ๆ ไว้ทุนญญแล้ว ยังเอาของแจกจ่ายเพื่อนบ้านน้อเก่า ไปเยี่ยมใครบ้านไหนก็ตามของดี ๆ คิดดูไปกนกัน เมื่ยยังมีชีวิตอยู่เราเคยลั่งสั่งของก็สั่งรวมเป็นกรรมเท่าแก่คนอื่น ให้ของเต็มตา ในหวังสิ่งตอบแทน แต่เขาก็ตอบแทนกลับมาคือของที่มีอย่างกว่า ธรรมดาของมนุษย์เป็นอย่างนั้น จึงไม่ต้องกลัวว่าให้เขามาชมแล้วจะอวด เขาจะจดจำ เมื่อโลกใกล้จะถึง วัดทศพระเปลี่ยนเป็นอธิปทรัพย์ เป็นบุญติดดับข้ามมาพามาชมไป เป็นทุนเดิมที่หนุนให้มีกำลังทรัพย์ กำลังจิตปัญญาดั่ง ๆ จันไป มีโอกาสสร้างบุญสูงสมบรมมีให้มากขึ้นเป็นลำดับ ๆ เหมือนหาคุณคนจนคนแก่นบ้างใจงามคนนั้น คนร่ำรวยประเภทที่ปลอดภัยจากโจรร้าย คือคนที่ร่ำรวยเพราะ “รู้จักพอ คนพวกโจรร้ายไม่แลหรอก ดั่งเช่น พระภิษุทุก รูปที่ตั้งใจประกอบธรรม ท่านเหล่านี้รวยทุกรูป ถามวามีเงินไหม ไม่มี มีแต่ทำนกรายสิทธิ์ อุบาลเดินไปเถอะ ประเดี๋ยวมีก็แล้ว จะพรุ่งนี้จะไหมว่าจะมีคนเสาบตร ไม่รู้ แต่ไม่กลัวผิด ตื่นนี้เท่านั้นพอแล้ว โยมเสมากนกไม่หมด เด็กวัดมอไอใยแบ่งปันกิน ไม่กินไว้รอจน จนกันทั่วต่อ นี่รวยเพราะ “รู้จักพอ รวยตลอดชาตด้วย แต่ขอเเม้น ต้องยืนเท้า ยืนยืนเท้า ขึ้นปฏิบัติธรรม เป็นตัวอย่างของผู้มีความสุขด้วยการปฏิบัติธรรมให้ชาวโลกเห็นแค่ว่า ไม่อย่างนั้นโยมไม่ทำบาตรให้พระจะได้พระ จะไปทอดกฐินว่าเป็นกรรมเก่าของท่านโลกลักจะเสระจะก็ไม่ได้ เพราะเป็นกรรมปัจจุบันที่ตาเห็น ญาติโยมมาราวาสก็เหมือนกัน ถึงแม้ไม่มีเงินฝากธนาคารเป็นญาติเป็นคนรวยได้ รวยอย่างไร... กันที่พระเราทรอออกมากผู้อ่าน แสดงว่า รวยเราแล้ว ถ้าเรายังไม่พอใจจะใช้เราให้ทำไม นี้เรามีพอแล้วจึงไปสนับสนุญ ความสำคัญอยู่ที่ใจเราบอกว่า พอแล้วกันเอง เพราะฉะนั้น หัดก็ตนดาเราทุกคนให้เข้าใจนี้เอง เตรียมตัวเป็นเศรษฐีสุขสม คืนนั้น บ้านใดไม่มีพระผ่าน หรือจำออกไปทำงานแต่ก็รอผลไม้น ขนมหรือตาม ที่ชอบใจฉันเองไปเถอะ เดี๋ยก็เจอพระเนชเวลาใดจะได้ แต่ทำเอาบ้านของเรา หมู่บ้านของเรามีทุนราษฎรมากหรือน้อย ไม่มีวัต ก็แสดงภูมิเราเองว่าเดิมที่ดีได้ก็จะเดินมาเองได้ อย่างนี้จะรับสร้างอุปไแล้วได้โอกาสเขาเมืองก็น่าจะของไปถวายพระที่วัดแถวนันบ้าง