การสนทนาเรื่องความสุขและการบรรลุธรรม : หน้า 16/26

"นำพาสมมา พระเจ้า" การสนทนาธรรมดังกล่าวจึงอภิษะโดยย่อดังนี้ "ใครก็ตามที่กำลังวิตกระทบใจ ครับได้รับโอกาสบำบัดความวุ่นวาย แล้ว เขายอมเกิดอุทิศวาาน คือความสุขสุขวาานน้อยทำให้ปรางของเขาปล่อยวาง มีมันมด ค่ดจากนั้น ไม่ว่างอยู่ ณ ที่อ่อมได้สุขสมผัส คือสบายอกสบายใจ ไม่ว่าจะรู้ จะเห็น จะได้นะ จะรับฟังอะไรึ่ก็ตาม" ขณะทีพระสันตะปำตรากำลังตอบปัญหา พระสังฆสงฆ์พุทธเจ้าผู้นี้ สามเณรบำัตกลิดต่อได้รับรสุทธิมายอดเป็นพระอรหันต์ พระพุทธองค์ทรงทราบด้วยพระญาณแล้ว จึงทรงอนุญาตให้พระสัญจรอารถอนำไปสู่สมาธิได้ พระสัญจรไปเคาะประตูห้อง สามเณรจึงจ่ออมรับภารรบรวบไว้ เถิดนักด้านตาลดาดให้พระสัญจร เมื่อพระสัญจรอนุญาตให้ดัน สามเณรจึงฉัน การที่สามเณรบังกิ ดำสามารถบรรลุอรหันต์ผล เป็นพระอรหันต์ได้โดยร้อยน้าน้ำอดทน ก็จึงอำนาจของบุญกุศลทั้งหลายที่นำไปสู่ในดูลี นี้ ซึ่งให้ทำไว้้อมดี คืออะไรความรัถรา ทำด้วยความเพียร ทำด้วยจักรสุติ ทำด้วยบำหนักใจ ทำด้วยทิฏฐิสุขสิ ทำด้วยความเคารพนับน้อม คำในพระรัชเดร ให้ด้วยเมตตาและ จงสังขะสัตย์จากมัญญา และให้ขุทลิเจ้สมบูรณ์ไปตามปะยุป จ่ายอันสงบสุขอย่างสุรีย์มิได้จง และให้เมตตาสงบสุขได้และเมตตาอันสมาลดีเมตตาเวองทนมีจิตมุ่งจิตใจสมอร และให้จงสัญจรไปสมุ่งปัญญา จนสำเร็จสมอรามประกายแสงผลสมควรให้สูงสุด แล้วนี้ ปราณีที่ว่านี้ในพระบรมเชรี ซึ้งสมใจมีใคร่จะสร้างประโยชน์ เอาไว้. จากเรื่องกล่าวมานี้ หลวงพ่ออุฝากับทุกท่านด้วยว่า ไม่ว่าใครจะขอเชิญให้เลิกตาม ให้รู้จักแบ่งทรัพย์หำตามกำลัง อย่าคิดว่า เป็นเรื่องของคนที่วรังแล้ว ตรงกันข้าม เพราะไม่รารธะจึงรังให้ มันนั่น จะจนมามากชาติ ทำไมจึงเป็นคนจน เมื่อพูดคนจน พวกเรานึกขึ้นถึงคำดั่งของเคน อดมิอิ้นนี้ หรือไม่แม้แต่จะครุ่นนอน จริงๆ แล้ว คนจนหรือคนยากจนในโลกนี้มีปัญหา อยู่ ประเภทคือ ๑. จนเพราะ “ไมร่ำรวย” ๒. จนเพราะ “ไม่มีจริง” คนจนประเภทรที่ ๑ จนเพราะ “ไมร่ำรวย” คืออบายคงมีเงินเป็นล้าน ก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ ยึดติดว่าควรจะได้มากกว่านี้ ในบางเวลาให้แบรทรัพย์ไปบำรุงก็ไม่อยาก กลัวสมบัติจะหมด คนประเภทนี้มีเรื่องทุกข์ใจประจำ คือ วันนี้ยังไม่เหนื่อยเลย หรือวันนี้เพิ่มน้อยกว่าเดิม รอหา