มหาคุงตะและพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 10/26

"วันนี้มัตถุนฤคตาจะไม่ไปฤกษ์ใด ๆ เลย เพราะบันทึกหนุ่มมลจิตถูกบัญญัติที่เขาต้องการ เว้นเราตาดตนแล้ว มหาคุงจะไม่มีกี่พี่พนังโลกนี้และโลกหน้า" เป็นธรรมาจองพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงพอพระทัยในการสงเคราะห์ผู้ที่ควรเผยการสงเคราะห์ ดังนั้น เมื่อทรงทำสัตย์จริง คือสร้องน้ำสำเร็จแล้ว จึงสดับเขาพระคันธกุฎี ทรงตั้งพระวิทยาจะสงเคราะห์มหาคุงตะ เหตุการณ์เป็นที่สุดในทุกครั้งประการ มหาคุงตะทราบเรื่องนี้แล้วใจเสียใจ มีความรู้สึกเมื่อตื่นกุญแจบรรกะที่อาดหนอกับอผนีบ เขาทรุดกายลดลงเข้า เลือดหน้าราให่ง่อนขอเนื่องพระพุทธเจ้ามากหลาย คนเหล่านั้นเห็นอารมณ์ของมหาคุงตะแล้วก็สลดใจลง พากันตามบันทึกที่ถูกชำราญเขาว่าทำรามมหาเสียดายแล้ว แต่ก็ไม่มีใครอธิบายบึนบัญชีบุญที่เหล่ามาภูติรู้เขาไ​​มเพล เพราะเสียอายเบื้องต้นนะที่ตนจะพิงได้ บันทึกที่บ่มนี้รีลาการของเขา แต่ถามประลงไปแล้วว่ามากอา เมื่อไม่นานจะบ่มใจของมหาคุงตะ ในที่สุดบันทึกก็ดีวาแนะนำนั้นว่า "สหาย เวลานี้พระนุทรพระองค์ยังให้เหลืออยู่อีกหนึ่ง คือองคืสงเดรพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ยังไม่ไดรเกษรับนิ่งใด ๆ ขอให้ท่านไปเกราะธนาหรือองค์ที่หน้าพระคุณภิกษ์เองเถอ แต่ที่หน้าพระคุณเงดีจะมีพระราชา พระยุพราช เสนานและคนในหาคุณโดจำนวนมาก เผร่ารับบารของพระพุทธองค์ก่อนแล้วเหมือนกันนะ ขอให้ท่านรีบไปเดี๋ยวนี้เลย พระองค์กำลังจะประทับอยู่ในพระคันธกุฎี ถ้าท่านมีบุญ ก็จะได้พระบรมศาสดาไปสั่งสอนของท่านอย่างแน่นอน" มหาคุงตะได้ฟังดังนี้ดีใจ รืนมุ่งหน้าไปสู่วิหารทรุดตัวลงมออยู่หน้าศรีในพระคันธกุฎีต่อหน้าผู้สัมฤทธิ์ บรรดาพระราชา พระยุพราช และเสนานที่รออยู่ก่อนแล้วเห็นมหาคุงตะเดินพราวพราวเข้า มา จึงร้องห้ามว่า "มหาคุงตะเข้ามาทำไม ออกไปเดี๋ยวนี ยังไม่ถึงเวลาอีกนาเคน" ได้ยินคำว่า "กนเดน" มหาคุงตะ ถึงกับสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวใจ เขากล่าวตอบด้วยเสียงสั่นเครือว่า "ขอท่านไม่ไดมก็เดน แต่จะมากอลาธานพระบรมศาสดาให้เป็นอัตตาหารที่บนาน" กล่าวจบเขารีบวกวนบังคับด้วยขงจงชักปลายธง ใบมือเสมอ หน้าราได้รับสมบัติจราจรพระรามจิ ซึ่งเขารีบยืนมืออิ้นเทาดออกไปเพราะรับบารโดยความลามปลั่งในที่สุด เสมอหนึ่งได้รับสมมติจัดพระจร น้ำตาไหลพรากอาบสองข้างแก้มอันยาบรน์ พระราชาและพระยุพราชต่างทรงมองพระพักต์กันอย่างพิจารณา ธรรมดามีอยู่ว่า ใครจะยิงใหญ่เพียงใดก็ต่ำ ย่อมไม่กล้าแบ่งบารมพระบรมราชประทานแล้วแก่ผู้อื่น ดังนั้นแมพระราชาไม่กล้าจะต้องบาตในมือของมหาคุงตะ ได้แต่อ้อนองขออับตรด้วยราคาอันแพง