การปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ และการสืบทอดพระพุทธศาสนา : หน้า 46/92

๔๔ ปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ ก็ทำให้ใจสงบนิ่งได้เร็ว เข้าถึงธรรมได้ไวขึ้น เมื่อได้รับการฝึกฝน อบรมอย่างต่อเนื่อง ก็ย่อมมีโอกาสบรรลุโลกุตรธรรม ทำให้สามารถหลุดพ้นจากการ เวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารตามพระองค์ไปได้เร็วขึ้น สภาพการณ์ดังกล่าวนี้ เป็นตัวบ่งชี้ว่า กว่าที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะทรงวางรากฐาน ของพระพุทธศาสนาให้มั่นคงยืนยงตราบจนกระทั่งมาถึงปัจจุบันนี้ ไม่ใช่งานที่ง่ายดายเลย เพราะเมื่อเริ่มต้นก็ทรงมีพระองค์เพียงลำพัง แต่ความสำเร็จเป็นอัศจรรย์นี้ พระองค์ทรง ทำได้ในเวลาเพียง ๔๕ ปี แต่ส่งผลยืนยาวไปนับพัน ๆ ปี การที่ชาวพุทธรุ่นหลังจะ สืบทอดอายุพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวต่อไปอีก จึงต้องศึกษาการสร้างคน การสร้างทีม การสร้างวัฒนธรรมองค์กร ให้เข้าใจละเอียดถ่องแท้ เพื่อจะได้สืบทอดรักษาและส่งต่อ พระพุทธศาสนาให้รุ่นลูกรุ่นหลานได้ศึกษาและปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ อันเป็นหนทาง หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารสืบต่อ ๆ กันไปอีกนานเท่านาน พุทธกิจประจำวัน ในยุคต้นพุทธกาล ซึ่งเป็นยุคบุกเบิกการวางรากฐานพระพุทธศาสนานั้น นอกจาก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ไม่มีบุคคลใดในโลกรู้ความจริงเลยว่า มนุษย์ทั้งโลกต่างตกอยู่ ในสภาพเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารอย่างไม่รู้จบสิ้น เสมือนติดอยู่ในคุกตลอดกาลฉะนั้น ด้วยพระมหากรุณาอย่างหาที่สุดมิได้ พระองค์จึงตั้งพระทัยที่จะช่วยเหลือมนุษย์ทั้งปวงให้ พ้นทุกข์ตามพระองค์ไปด้วย สิ่งแรกที่ทรงกระทำก็คือเสด็จไปโปรดบุคคลซึ่งมีความพร้อม ในการบรรลุธรรม โดยการตรัสเทศนาสัจธรรมที่พระองค์ตรัสรู้ ดังมีหลักฐานปรากฏว่า พุทธสาวกรุ่นแรกหลังจากได้ฟังพระธรรมเทศนาของพระองค์ และได้บรรลุธรรมตาม ลำดับก็คือ กลุ่มปัญจวัคคีย์ ต่อมาไม่นานนัก ก็มีพุทธสาวกซึ่งล้วนแต่บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ รวมทั้งสิ้น ๖๐ องค์ และเป็นธรรมทูตรุ่นแรกซึ่งเป็นกำลังสำคัญในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ส่วน พระองค์เองก็เสด็จไปแสดงธรรมโปรดผู้คนตลอด ๔๕ พรรษา กล่าวได้ว่าการทรงงานเพื่อโปรดเวไนยสัตว์ของพระองค์นั้น ไม่มีบุคคลใดในโลกที่ ตรากตรำทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากทุกข์จากกิเลสได้ยิ่งกว่าพระองค์ ในการช่วยเหลือชาวโลกให้พ้นคุกแห่งวัฏสงสารนั้น พระองค์ทรงทำงานตั้งแต่เวลา รุ่งสางไปจรดเวลาใกล้รุ่งของวันถัดไป พุทธกิจที่ทรงบำเพ็ญเป็นประจำในแต่ละวันมีอยู่ ๕ ประการ พระเถราจารย์ในอดีตได้ประพันธ์เป็นคาถาไว้ให้ชาวพุทธรุ่นหลังจดจำได้ง่ายๆ ว่า ๑. ปุพฺพณฺเห ปิณฑปาตญฺจ แปลว่า เวลาเช้าเสด็จบิณฑบาต ๒. สายเท ธมฺมเทสน์ แปลว่า เวลาเย็นทรงแสดงธรรม ๓. ปโทเส ภิกขุโอวาท แปลว่า เวลาค่ำทรงให้โอวาทพระภิกษุ