ความกลัวและปัญญาในชีวิต : หน้า 7/92

ถามต่อว่าอะไรเป็นสาเหตุให้ตัวเองต้องตาย เทวดา ก็หายวับไปเสียก่อน จึงได้แต่เดินร้องไห้คร่ำครวญ กลัวตายไปจนถึงประตูนครพาราณสี วันนั้นเป็นวัน อุโบสถ ๑๕ ค่ำ เป็นวันที่เสนกบัณฑิตแสดงธรรม มหาชนจึงพากันไปฟังธรรม พราหมณ์ชราเห็นเข้า ก็เดินตามไป แต่เนื่องจากกลัวตาย จึงได้แต่ยืนร้องไห้ อยู่ข้างนอก เสนกบัณฑิตมองเห็นพราหมณ์ชรายืนร้องไห้อยู่ จึงเรียกเข้ามาถาม ท่านรู้ด้วยปัญญาที่เฉียบแหลม สามารถไตร่ตรองต้นสายปลายเหตุได้ชัดเจนว่า ตอนที่พราหมณ์ทานข้าวเสร็จ ไม่ได้มัดปากถุงเอา ไว้ขณะเดินลงไปดื่มน้ำ จึงไม่ทราบว่างูเข้าไปอยู่ใน ถุงกระสอบ ถ้าพราหมณ์พักระหว่างทาง ก็จักแก้ ปากกระสอบแล้วสอดมือเข้าไปเอาข้าวตูออกมา รับประทาน เมื่อเป็นเช่นนั้น งูพิษก็จะกัดมือเขาให้ เสียชีวิตทันที แต่ถ้าพราหมณ์ไปถึงบ้าน มอบ ถุงกระสอบมรณะให้ภรรยา พอนางล้วงมือไปแก้ ปากถุงเพื่อสำรวจของที่พราหมณ์ได้มา อสรพิษร้าย ก็จะฉกกัดนางให้สิ้นใจตายทันที เสนกบัณฑิตบอกพราหมณ์ให้วางกระสอบลง แล้วเอาไม้เคาะ พราหมณ์สงสัยว่าเสนกะจะค้น กระสอบตัวเองทำไม แต่ก็ทำตามด้วยความงุนงง ทันทีที่ปากกระสอบถูกเปิดออก งูเห่าหม้อตัวใหญ่ ก็เลื้อยออกจากปากกระสอบชูคอเห่า ๆ ทําเอา มหาชนตกอกตกใจกันใหญ่ จากนั้นก็แซ่ซ้องสาธุการ ในปัญญาอันเฉียบแหลมของพระโพธิสัตว์ เสนก บัณฑิตบอกให้ช่วยกันจับงูไปปล่อย ส่วนพราหมณ์ ก็ปีติดีใจที่ตัวเองรอดตายแล้ว เสนกบัณฑิตบอกพราหมณ์ว่า “ท่านพราหมณ์ เอ๊ย ภรรยาของท่านยังสาว เขาคงกำลังเป็นชู้กับ ชายอื่น จึงส่งท่านไปขอทาน ถ้าหากท่านไปถึงบ้าน นางจะให้เงินที่ท่านหามาได้ด้วยความยากลำบากแก่ ชายชู้” พราหมณ์ชรารีบเดินทางกลับบ้านเพื่อจะ ไปดูให้แน่ชัดว่า เมียเป็นจริงหรือ ครั้นพิสูจน์ทราบ &