ความสำคัญของวันวิสาขบูชาและพระพุทธเจ้า : หน้า 55/92

สิ่งที่พระองค์ทรงตรัสรู้นั้นก็ไม่ได้บังคับให้คนอื่นเชื่อ แต่พระองค์ทรงบอกเสมอว่า อย่าเพิ่งเชื่อสิ่งที่พระองค์สอน ให้ตรึกตรองและทดลองปฎิบัติก่อน ถ้าหากปฎิบัติแล้ว ได้ผลดีเมื่อไรจึงค่อยเชื่อ ธรรมเนียมบางธรรมเนียมเลือนหายไป ตามกาลเวลา แต่ธรรมเนียมของวัน วิสาขบูชายังคงอยู่เพราะอะไร วันวิสาขบูชาถือเป็นวันที่สำคัญที่สุดของชาว พุทธ เพราะเป็นวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นบรมศาสดาของเรา ด้วยเหตุนี้ทำให้แม้แต่องค์การสหประชาชาติก็ยังยก ให้วันวิสาขบูชาเป็นวันหยุดประจำปีขององค์การฯ และประกาศให้เป็นวันสำคัญของโลกวันหนึ่ง แล้ว ประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงอย่างอินโดนีเซีย ที่ ประชากรส่วนใหญ่เป็นมุสลิม ก็ยังประกาศให้วัน วิสาขบูชาเป็นวันหยุดประจำปีของชาติด้วย เขาให้ ความสำคัญถึงขนาดนั้น และในวันวิสาขบูชา ชาว พุทธในอินโดนีเซียก็จัดงานใหญ่ที่มหาเจดีย์บรม พุทโธ มีคนมารวมกันเป็นหมื่น ๆ คนทีเดียว ถือ เป็นการรวมพลังของชาวพุทธ ซึ่งเขาได้เชิญทาง วัดพระธรรมกายส่งคณะไปช่วยจัดงานด้วย บ้านอื่นเมืองอื่นเขาจะทำบุญกับพระสักทีก็ แสนลำบาก ต้องนิมนต์พระข้ามประเทศ หรือแม้แต่ องค์การสหประชาชาติก็ยังเห็นความสำคัญของวัน วิสาขบูชา แล้วบ้านเมืองเราเป็นเมืองพุทธแท้ ๆ เป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาของโลกด้วย พวกเรา ชาวพุทธทุกคนคือเจ้าของประเทศที่เป็นศูนย์กลาง พระพุทธศาสนาของโลก พอถึงวันวิสาขบูชา ทั้งโลก เขาจับจ้องมองประเทศไทยว่าทำอะไรบ้างในวัน สำคัญอย่างนี้ ถ้าเราเข้าวัดปฏิบัติธรรม ทำบุญ รักษาศีล เจริญภาวนา ก็ค่อยสมกับเป็นชาวพุทธที่ อยู่ในประเทศที่เป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาของ โลก ที่หลายคนลืมให้ความสำคัญกับวัน วิสาขบูชาเป็นเพราะโลกหรือสังคม เปลี่ยนแปลงไปหรือไม่ ที่จริงเป็นเพราะเขาไม่ได้ศึกษาความสำคัญของ วันนี้อย่างจริงจัง พระพุทธเจ้าของเราทรงเป็นบุคคล มหัศจรรย์ของโลก ประวัติของพระองค์งามพร้อม ไม่มีใครเสมอเหมือน พระองค์ถือกำเนิดเป็นโอรส กษัตริย์ เป็นรัชทายาทที่มีรูปกายงดงาม ได้ลักษณะ มหาบุรุษครบ ๓๒ ประการ มีสติปัญญาเฉียบแหลม เรียนจบวิชา ๑๘ ประการ ตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี ถ้า เปรียบในปัจจุบัน คือจบดอกเตอร์ ๑๙ สาขา เมื่อ อายุ ๑๖ ปี เท่านั้น ถึงคราวมีครอบครัว พระชายา คือพระนางพิมพาก็เป็นหญิงเบญจกัลยาณี งามทั้ง ๆ กายและใจ สิ่งที่ชาวโลกแสวงหาไม่ว่าทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ ชื่อเสียง สุขภาพร่างกาย รูปร่างหน้าตา หรือครอบครัวที่อบอุ่นดีงาม พระองค์ทรงมีพร้อมหมด แต่พระองค์ทรงละสิ่งเหล่านี้ออกบวชไปอยู่ป่าบำเพ็ญ เพียรแสวงหาโมกขธรรมถึง 5 ปี เต็ม ๆ ทนลำบาก จนตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณในที่สุด ถ้าพูด ภาษาชาวบ้าน คือ พระองค์ทรงละจากความเป็นผู้ มีอะไร ๆ อย่างที่ชาวโลกต้องการ ไปสู่ความเป็นผู้ ไม่มีอะไร เพราะมุ่งหวังสิ่งที่มีค่าสูงกว่านั้น คือการ หลุดพ้นทางจิตใจ และพระองค์ก็ทรงตรัสรู้ในที่สุด และทรงมีเมตตาสั่งสอนชาวโลกทั้งหลายจนพระพุทธ ศาสนาตกทอดมาถึงเราในปัจจุบันนี้ แล้วสิ่งที่พระองค์ทรงตรัสรู้นั้นก็ไม่ได้บังคับให้ คนอื่นเชื่อ แต่พระองค์ทรงบอกเสมอว่า อย่าเพิ่งเชื่อ สิ่งที่พระองค์สอนให้ตรึกตรองและทดลองปฏิบัติก่อน ถ้าหากปฏิบัติแล้วได้ผลดีเมื่อไรจึงค่อยเชื่อ แล้วก็มี