พัฒนาการและคุณค่าในการบวช : หน้า 62/116

คนรู้จักมากมาย เมื่อขวัญแล้วหลายท่านก็ช่วยพัฒนา วัดอาวาราม วงจะเบียงแบบแผนการทำงานของวัด ให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาได้ หลายท่านที่เป็นนักวิชาการ ก็ได้มาความรู้ทางวิทยามาประยุกต์ใช้เพื่อสร้าง ประโยชน์แก่พระพุทธศาสนา เช่น การทำหลักสูตร การเรียนการสอน หรือการเทศน์สอนด้วยเนื้อหา เทียบเคียงกับประสบการณ์ชีวิตของตน ๓. ได้มีเวลาให้กับการรักษาสุขภาพทั้งกายและ ใจของตน โดยเฉพาะทางด้านจิตใจ เมื่อขวัญแล้วได้ ปฏิบัติธรรม ทำให้ใจสงบเย็น ไม่เป็นคนเครียด อารมณ์ร้าย แต่เป็นผู้มีอุคใคร ๆ ก็อยากเข้าใกล้ ไมใช่คนแก่ใคร ๆ ก็อยากจะหลบหนี ซึ่งภาวนอง ทบทวนถึงพฤติกรรมของตนที่เคยเครียดกับ การงานที่รอรับมาแล้ว จะพบว่าบ่อยครั้งอารมณ์ เสีย หลายครั้งที่แสดงออกถึงความโมโหราว และ ไม่น้อยเลยที่รู้สึกท้อแท้หรือผิดหวังในสิ่งที่ตนเองทำมากขึ้นก็ใจ กลายเป็นมนร้ายในตัว คอยเวียนวนให้สุขภาพทางกายและสุขภาพทางใจ ทรุดโทรมอย่างไม่รู้สึกตัวและส่งผลให้อวัยวะในที่สุด ๔. มีโอกาสที่จะแสดงปฏิบัติตนเป็นแบบ อย่างดี เป็นนักบวชที่สงบเสงี่ยม สง่างาม เป็นที่ ศรัทธาเลื่อมใสของผู้ที่พบเห็น เพราะชีวิตผ่าน มานั้น สามารถแยกแยะได้ในระดับหนึ่งแล้วว่ อะไรดีอะไรชั่ว อะไรคุ้มครองหรือไม่คุ้มครอง อะไรคือความถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง อะไรคือความควรและไม่ควร และเมื่อได้มาสัมผัส กับพระสุปฏิปันโนที่ประพฤติดีปฏิบัติดี ก็เป็น โอกาสที่จะได้ทำตามแบบอย่างดีนั้น ซึ่งจะ ก่อให้เกิดความงามแห่งจิตใจอย่างสูงอย่างแล้วภาว ในทางลงนี้การนำเสนอแนวทางสอนจะค่อย ๆ หมดไป เพราะพระวินัยที่มาบวชเรียนเพื่อ เพียรฝึกฝนตนเอง ๕. การบวชเมื่ออายุเกินผ่านมาแล้วเป็นการบวชประกดพระเจ้า ละบวชพระองค์ผู้นั้นและในทางโลกเคยมีชีวิตที่คุดเต็มเต็มด้วยสมบัติและ วัตถุปริมาณมากในที่สุดด็สิกตัดสินใจออกบวช เพราะรู้ว่าชีวิตทางโลกไม่มีอะไรแน่นอนหราหลายจะได้ ดังเช่นพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์หนึ่ง พอถอด พระเนตรเห็นเสน่ห์พระเกศาเปลี่ยนจากสีดำเป็นสีขาว แม้เพียงเส้นเดียว ก็ทรงลดพระทัย เพราะแสดงว่า เวลาของชีวิตเริ่มน้อยลงแล้ว จึงเกิดความเมือน่่า และเสด็จออกบวชเพื่อแสวงหาอรรถธรรมในที่สุด