การบัญญัติสิกขาบทและอาบัติในพระพุทธศาสนา ปาฏิโมกข์ ฉบับฉลองวันธรรมชัย หน้า 134
หน้าที่ 134 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการปรับปรุงและบัญญัติสิกขาบทในพระสงฆ์ โดยมีการอธิบายความหมายของคำว่า 'อาบัติ' ซึ่งหมายถึงการล่วงละเมิดสิกขาบทและโทษที่เกิดจากการกระทำนั้น การแบ่งประเภทของอาบัติออกเป็น 7 กอง ได้แก่ ปาราชิก, สังฆาทิเสส, ฎูลลัจฉัย, ปาจิตตีย์, ปฏิวเทสนิยะ, ทุกฎฏุ และทุพภาสิต โดยเฉพาะอาบัติปาราชิกที่มีโทษหนักทำให้ผู้ล่วงละเมิดขาดจากความเป็นภิกขุ ข้อมูลในบทความมีความสำคัญต่อการทำความเข้าใจในเรื่องของศีลและระเบียบในพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-สิกขาบท
-อาบัติ
-ประเภทของอาบัติ
-พระพุทธศาสนา
-ความหมายของคำต่างๆ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ต่อมาภายหลังเกิดความไม่ได้เองงามขึ้นในสงฆ์ พระองค์จึงทรงบัญญัติสิกขาบทเรื่อยมมา อาบัติ แปลว่า การต้อง การล่วงละเมิด คำนี้ เป็นชื่อเรียกกิริยาที่ล่วงละเมิดสิกขาบทนั้น ๆ และเป็นชื่อเรียกโทษ หรือความผิดที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบท เช่น การญาสเมตมห์ ต้องอาบัติปาราชิก อาบัติ 7 กอง คือ ปาราชิก สังฆาทิเสส ฎูลลัจฉัย ปาจิตตีย์ ปฏิวเทสนิยะ ทุกฎฏุ และ ทุพภาสิต อาบัติปาราชิก มีโทษหนัก ทำให้ผู้ล่วงละเมิดขาดจากความเป็นภิกขุ อาบัติสงฆาทิเสส มีโทษปานกลาง ผู้ล่วงละเมิดต้องอยู่วงกรรม คือประกพฤติวัตรอย่างหนึ่ง จึงจะพ้นจากอาบัตินี้ 134 ปาฏิบาท - ฉบับฉลองวันธรรมชัย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More