ข้อปฏิบัติของภิกษุในพระพุทธศาสนา ปาฏิโมกข์ ฉบับฉลองวันธรรมชัย หน้า 156
หน้าที่ 156 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับข้อปฏิบัติของภิกษุในพระพุทธศาสนา โดยเน้นที่เสียยวัตร ซึ่งแปลว่าข้อปฏิบัติที่ภิกษุจะต้องรักษา มีทั้งหมด ๗๕ สิกขาบท แบ่งเป็น ๔ หมวดตามสาระสำคัญ โดยมีการเน้นความสำคัญของมารยาทและวิธีการวางกรีดทางกายและวาจาเพื่อให้เหมาะสม การรักษาเสียยวัตรจะช่วยในการฝึกฝนจิตใจและวางตัวในสังคมได้อย่างมีระเบียบและเหมาะสม นอกจากนี้ยังมีความสำคัญในการปฏิบัติตนให้ได้ตามแนวทางของพระพุทธศาสนา.

หัวข้อประเด็น

- ความหมายของเสียยวัตร
- สิกขาบทที่สำคัญ
- มารยาทและธรรมเนียม
- การฝึกฝนของภิกษุ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

4. ห้ามรับอาหารที่เขาไม่ได้จัดเตรียมไว้ก่อน มาชิน เมื่ออยู่ป่า เสียยวัตร ๗๕ เสียยวัตร หรือ “เสียยะ” แปลว่า ข้อปฏิบัติ อันเป็นสมบัติของท่านผูญต้องรักษา เป็นสิกขาบท ที่เกี่ยวข้องกับธรรมเนียม หรือมารยาทที่ภิกษุพึง ฝึกฝนปฏิบัติ เช่น วิธีการวางกรีดทางกาย และวาจา ให้เหมาะสม เสียยวัตรไม่ได้เป็นข้ออาบัติ กล่าวคือ เมื่อภิกษุล่วงละเมิดแล้ว ต้องอาบัติทุกกฎ เมื่อต้อง แล้วสามารถพ้นได้ด้วยการปลงอาบัติ สิกขาบทในเสียยวัตรนี้มีทั้งสิ้น ๗๕ สิกขาบท แบ่งเป็น ๔ หมวด ตามสาระสำคัญ ได้แก่ ๑๕๖ ปาฏิโมกข์ - ฉบับฉลองวันธรรมชัย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More