การบรรลุธรรมและหน้าที่ของภิกษุ : หน้า 78/124

"ดูอ่อนภิษฎุ ภิกษุในธรรมวินนี้ ยอมเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยะยะ เวยากะณะ คาตา อุทาน อิติฤ๎ตุตตะ ขาด อัพฤยุตธรรม เวละละ เธออ่มปล่อยให้วันคืนล่วงไป ละกรหลออกเรื่มอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการเรียนธรรมนัน ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู่มากด้วยการเรียน ไม่ชื่อว่าเป็นผู่ในธรรม. อีกประการหนึ่ง ภิกษุยอมแสดงธรรมตามที่ได้สังมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว แก่ผู้อื่นโดยพิสดาร เธออ่มปล่อยให้วันคืนล่วงไป ละกรหลออกเรื่มอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการแสดงธรรมนัน ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้มากด้วยการแสดงธรรม ไม่ชื่อว่าเป็นผู้ในธรรม. อีกประการหนึ่ง ภิกษุยอมกระทำการสาธยายธรรมตามที่ได้สังมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว โดยพิสดาร เธออ่มปล่อยให้วันคืนล่วงไป ละกรหลออกเรื่มอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการสาธยายธรรมนัน ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้มากด้วยการตรึกตรองธรรม ไม่ชื่อว่าเป็นผู้ในธรรม. ภิกษุในธรรมนันนี้ ย่อมาเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยะยะ เวยากะณะ คาตา อุทาน อิติฤ๎ตุตตะ ขาด อัพฤยุตธรรม เวลากละ เธออ่มปล่อยให้วันคืนล่วงไป ไม่ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการเล่าเรียนธรรมนัน ภิกษุว่า เป็นผู่ในธรรม อย่างนี้แหละ... ดูอ่อนภิษฎุ กิจใดอันศาสดามหัประโยชน์เกื้อกูลอนุเคราะห์ คำคล้องความเอนด้าน พึงจะทำแก่สาวหลาย ถิ่นนี้เราได้ทำแก่หลายแล้ว ดูอ่อนภิษฎุ นั้นดอกไม้ นันเป็นวังของงนพงามา อย่าประมาณ อย่าเป็นผู้มีความอดทนในภายหลัง นี่เป็นอุณหาสน์ของเราเพื่อแก่หลาย ๆ จากพระดำรัสนี้ ย่อมจะเห็นได้ว่า พระองค์ทรงให้ความสำคัญของการบรรลุธรรมเป็นอันดับหนึ่ง เพราะไม่ว่ากำจัดคันธรรของภิกษุจะดีเยี่ยมขนาดไหน แต่ถ้าหากยังไม่ทำด้านวิปัสสนาธุระ พระองค์ก็ไม่ทรงขึ้นเป็นธงอันนี้ ทั้งเพราะพระองค์ทรงมองกว่าพระภิกษุทุกๆเมื่อเข้าอัฐภูมิแล้ว จะต้องทำหน้าที่เป็นผู้นำการบรรลุธรรมมั้ง ๒ ประการได้ ดังนั้น ตนเองก็ต้องมั่นนำพิจารณานอกจากทั้งเข้าถึงธรรมได้จริง เพื่อทำให้ในการกำจัดกิเลสของตนให้บังเกิดขึ้น และขณะเดียวกันก็ต้องทำหน้าที่เป็นครูสอนความให้แก่ประชาชน เพื่อให้สามารถบรรลุธรรมได้จริง มีพึ่งในการก้ากำจัดกิเลสของตนได้จริง พระพุทธ- ศาสนามีจะเกิดความมั่นคงในการบรรลุธรรมและมีอยู่นานเท่านาน