การฝึกสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย : หน้า 109/124

ดวงเล็ก ๆ ตรงกลางนั่นไปเรื่อย ๆ ใจจะปรับจบ ไม่บังควบ ทำได้แค่ไหนให้พอใจแค่นั้น ซึ่งจะหยุดได้ถูกส่วน เกิดการตกศูนย์และเกิดดวงอำวง ขึ้นมาแทนที่ ดวงธรรม หรือ ดวงจตุรมะเรศ เป็นประตูเมืองต้นที่จะเปิดไปสู่ทางแห่งมรรค ผล นิพพาน การจะลึกถึงนิสมิตสามารถทำได้ในทุกแห่ง ทุกที่ ทุกอารบา ไม่ว่าจะนั่ง นอน ยืนเดิน หรือจะทำภารกิจใด ๆ ข้อแนะนำ คือ ต้องทำให้ม่ำเสมอ เป็นประจำ ทำอย่างสบาย ๆ ไม่รีรัง ข้อควรระวัง ๑. อย่าใช้กำลัง คือไม่ใช่กำลังใด ๆ ทั้งสิ้น เช่น ไม่มีบัลลานเนื้อดาเพื่อจะให้เห็นเป็นมิดเร็ว ๆ ไม่เกรงแขน ไม่เกรงกล้ามเนื้อหน้าท้อง ไม่เกร็งตัว ฯลฯ เพราะการใช้กำลังส่วนไหนของร่างกายก็ตาม จะทำให้จิตเคลื่อนจากศูนย์กลางกายเข้าไปสู่จุดนั้น ๒. อย่าาาาเห็น คือทำให้เป็นกลางประกอบสิ่งให้เกิด จากภารธรรมวาวนาและภารธรรมมินิ ส่วนจะเห็นมินิเมื่อได้นั้น อย่ากังวลถั่งเวลาต่อแล้วอ่อนเห็นเอง การบังเกิดของดวงนิมิตนั้นอาจมามเช่นการรู้นี้และตาเกิดของดวงอาทิตย์ เราไม่อาจจะเร่งเวลาได้ ๓. อย่ากังวลถึงการกำหนดคมหมายใจเข้าออก เพราะการฝึกสมาธิ เพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน อาศัยรนิทธิ "อโลกเสน" คือ ลิ้นแสงสว่างเป็นบาทเบื้องต้น เมื่อฝึกสมาธิจนเข้าถึงดวงปฐมมรรคแล้ว ฝึกสมาธิต่อไปผ่านกายมนุษยะเอื้อยกายทิพย์ กายเทพพรหม กายอรูปพรหม จนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว จึงเจริญวิปัสสนาในกายธรรม ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดลมหมายใจเข้าออก แต่พระกาย _ If you need further assistance, feel free to ask!