การพัฒนาจิตสู่พระนิพพาน : หน้า 83/124

ใจนี้ที่ศูนย์กลางกาย เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้งได้ ถ้าเราทำใจหยุดนิ่งไม่ให้ใจเรากลายเข้าสู่ศูนย์กลางกายไม่ได้ เมื่อเข้าสู่ศูนย์กลางกายไม่ได้ ก็พระนิพพานไม่เจอ เพราะพระนิพพานอยู่ในกลางกายของเรา เจ้าของสิทธิ์ตะออกบวชเพื่อจะทางไปพระนิพพาน หายัย ๕ ในที่สุดก็พบว่า พระนิพพานอยู่ในตัวแล้ว แล้วก็ลงตัวเป็นพระสัมสัมพุทธเจ้าด้วยพระอรัญญ์ของพระองค์เอง แล้วทรงสอนให้ใจโลภรู้จักการนำพาเข้าสู่ความบริสุทธิ์ ทำให้ผู้เห็นแจ้งพระนิพพานในตัวตามพระองค์ไป ดังนั้นการที่จะไม่ย่อท้ออดทนทำความดี เราต้องตั้งเป้าหมายชีวิตเหมือนพระองค์ นั่นคือ ต้องมั่นใจไหมว่าทำพระนิพพานให้แจ้งได้ เราจำจะทำความดีไปตลอดรอดฝั่ง เป้าหมายชีวิตข้อที่ ๓ น คือบุพเพนิวาสสมณโคด ปราณีวอุโส แปลว่า เราจะไม่กล้าวกถภัยใด ๆ กับใคร ๆ อีกทั้งสิ้น การป้องกันไม่ให้ไปก่อกรรมทำรวบใครอีกก็คือ เราต้องตั้งเป้าหมายว่าเราจะบำเพ็ญคุณเป็นกิเลสมนิดให้บังสรรค์ด้วยหัวหน้า ถ้าไม่ทำเช่นโอกาสเราก็จะก่อเวรอภัยก็จะมีมาก ยิ่งกว่านั่นการบำเพ็ญบำเพ็ญเป็นกิเลสมนิดให้กับชาวโลก ยิ่งเป็นการฝึกใจให้มีความเมตตากรุณา ความเมตตากรุณาที่ติเตตราและเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ นี้ จะกลายเป็นเกราะกำบัง ป้องกันให้เราไม่เวรเว้ยใหม่กับใคร เมื่อเวรใหม่จะไม่เกิดขึ้น หนทางที่จะไปพระนิพพานของเราก็จะราบรื่นยิ่งขึ้น บทฝึกอุทานให้เป็นยอดนักสร้างบารมียคุณยาย คุณยายท่านช่างสรรหาวิธีหล่อหลอมลูกศิษย์ได้ดีเสมอ เท่านั้นหลวงพ่อด้วยการพูดเป็นน้ำ ไม่พูดตรง ๆ ท่านนอกจากว่า "ท่านจำคำยไว้นะ ใครมา วัดร้อย จัดการเลี้ยงข้าวปลาอาหารให้ได้ทั้งร้อย มวลล้าน จัดข้าวปลาอาหารให้เลี้ยงได้ล้าน แล้วท่านก็จะได้บุญใหญ่บรมมิใญ่ แล้วทุกคนจะได้บุญด้วย" ตอนนั้นหลวงพ่อได้แต่รำพึงไว้ว่า ยังไม่เข้าใจต่อมาท่านยังมาแก้ตัวว่า "จำคำยไว้นะ ใครมาถึงวัดร้อย ท่านก็ทำให้เขาเป็นเจ้าหน้าทั้งร้อย ถ้าเขามาวัดล้าน ท่านก็ต้องให้เขาเป็นเจ้าหน้าที่ให้ได้ทั้งล้าน" หลวงพ่อก็ไม่ได้อาวาสจะทำอย่างไร แต่ก็จำคำของท่านไว้ แล้วก็มั่นใจตรอง แล้วพยายามทำตามให้ได้ ในช่วงแรก เมื่อมีสัจจะฐานมากหลักร้าย ก็พยายามฝึกเจ้าหน้าที่ให้ได้ตรงระบบเลี้ยงอาหารให้ได้ทั้งร้อย เมื่อทำได้แล้ว พอมีสัจจะฐานมากหลักพัน ก็ฝึกให้ผู้มาก่อนเป็นเจ้าหน้าที่อาสสมัครเลี้ยงให้ได้พัน ต่อมาเมื่อได้ในหลักพันแล้ว ก็ฝึกเจ้าหน้าที่ให้จัดเลี้ยงได้ในหลักหมื่น เมื่อจัดเลี้ยงหลักหมื่นได้แล้ว ก็มีความมั่นใจว่า ถ้าสัจจะฐานเรือนแสน ก็จัดเลี้ยงได้ไม่ยาก จนถึงวันนี้ สัจจะฐานก็ผ่านหลักแสนไปแล้ว ทำให้เกิดความมั่นใจเพิ่มขึ้นกว่า ถ้ากินเป็นหลักล้าน ก็จะไม่เกินอึ่ม เพราะฉะนั้น การที่เราจะตั้งใจทำแต่ความดีและไม่กลัวภัยกับใคร ก็ต้องตั้งเป้าหมาย คือ การฝึกตัวเองให้เป็นกิเลนานมิครต่อเพื่อนร่วมโลก ถ้าเรามวัดแล้วจะนั่งหลับตาอย่างเดียวได้ แต่เราจะไปหา บทฝึกความอดทนจากไหน เราจะไปหา ฝึกการทำงานเป็นทีมจากไหน เราจะไปหาเพื่อนให้ถางไหน ถ้าเราไม่เคยอาสาสมัครเข้ามาสร้างบุญให้กับผู้อื่นเขา ไม่เคยให้ความสะดวกสบายนานถึงคราว เราต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นขึ้นมาบ้าง ใครจะมาให้ความสะดวกสบายนั้นเรา ถ้าไม่เคยอำนวยความสะดวกให้ใครเลย ถึงคราวบวชเป็นพระ จะหาดำบัติฐานดีคงไม่ยากอีกต่อไป สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ เราต้องเตรียมเอาไว้ให้ตัวเองทั้งหมด เพราะฉะนั้น การที่เราจะตั้งใจทำแต่ความดีและไม่กลัวภัยกับใคร ก็ต้องตั้งเป้าหมาย คือ การฝึกตัวเองให้เป็นกิเลนานิครต่อเพื่อนร่วมโลก ถ้าเรามวัดแล้วจะนั่งหลับตาอย่างเดียวได้ แต่เราจะไปหา บทฝึกความอดทนจากไหน เราจะไปหา ฝึกการทำงานเป็นทีมจากไหน เราจะไปหาเพื่อนให้ถางไหน ถ้าเราไม่เคยอาสาสมัครเข้ามาสร้างบุญให้กับผู้อื่นเขา ไม่เคยให้ความสะดวกสบายนานถึงคราว เราต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นขึ้นมาบ้าง ใครจะมาให้ความสะดวกสบายนั้นเรา ถ้าไม่เคยอำนวยความสะดวกให้ใครเลย ถึงคราวบวชเป็นพระ จะหาดำบัติฐานดีคงไม่ยากอีกต่อไป สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ เราต้องเตรียมเอาไว้ให้ตัวเองทั้งหมด