ข้อความต้นฉบับในหน้า
จากใจ
ช่วงชีวิตที่ผ่านมาอาจมาของการมาเกิดสร้างบารมี โดยเฉพาะการได้บวชเป็นสามเณรวัดพระธรรมกายนัน สามเณรมีความรู้สึกว่าไม่ได้เป็นการสูญเสียหรือด้อย โอกาสในการใช้ชีวิตเลย แต่ภาระพาชาเป็นสามเณร กลับได้โอกาสที่ดีกว่า เช่นประเสริฐกว่า เหมือนกับว่าทุก ลมหายใจของเราคือการสร้างบารมี เพราะทุกคนล้วน เกิดมาสร้างบารมี บางคนอาจมองว่า การบวชชั้น เสื่อมถอย แต่หรูไม่ว่าจะต้นเสาแม้มองเหมือนอยู่เลย ๆ แต่กำลังทำหน้าที่ในการค้าบ้านเรือนสิ่งก่อสร้างให้คง อยู่ การฝึกฝนของสามเณร ก็เช่นเดียวกัน บางอย่างบาง ครั้งก็ทำให้สามเณรคิดท้อ แต่คำว่า "ลูกหลวงพ่อท้อไม่ เป็น" ก็ขึ้นมาในกลางใจตลอด และเพราะคำ ๆ นี้จึงทำให้สามเณรมีวันนี้
ลูกเณรกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณ หลวงพ่อทั้งสองเป็นอย่างสูง ลูกเณรภูกภูมิใจมากที่ได้ เกิดมาเป็นลูกเณรของหลวงพ่อครับ กราบขอบพระคุณ พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง และอนุโมทนาบุญกับบุญอธิษฐานที่คอยเป็นกำลังใจในการสร้างบารมีตลอดมา