ความกังวลใจในช่วงสุดท้ายของชีวิต : หน้า 174/324

หรือเปล่า นี่คือความกังวลใจลึก ๆ สำหรับ ช่วงสุดท้ายของชีวิตของผู้ที่รู้เป้าหมายของชีวิต และรู้ว่าจะไปพักกลางทางที่ไหน ที่เธอเกิดความกังวลใจเช่นนี้ ก็เป็นเพราะ เธอรู้สึกว่า ตัวเธอเพิ่งเข้าวัดมาได้ไม่นาน แค่ ๙ ปี (เริ่มเข้าวัดปี พ.ศ. ๒๕๔๖) อีกทั้งกว่าที่เธอจะ เข้าใจเรื่องการสั่งสมบุญสร้างบารมีเพื่อไปที่สุ แห่งธรรมแบบลึกซึ้ง ก็หลังจากที่เธอเข้าวัดมา ได้สักพักใหญ่แล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นผลทำให้น้องเธอไม่ มั่นใจเลยว่า กำลังบุญของเธอจะเพียงพอ ที่จะทำให้เธอได้กลับดูสิตบุริหรือไม่ ด้วยความ กังวลใจดังกล่าวนี้เองจึงกลายเป็นแรงผลักดั่น พลังบวก ที่ทำให้เธอพยายามนึกถึงบุญทุกๆ บุญ รวมทั้งนึกถึงภาพของมหาปูชนียาจารย์ที่เธอ เคารพรักอย่างสูงสุด พร้อมกับอธิษฐานจิต ตลอดย้ำซ้ำ ๆ ในทุก ๆ ครั้งที่เธอรู้สึกเจ็บปวด