การรับรู้และประสบการณ์ในขณะที่เผชิญมะเร็ง : หน้า 177/324

เฉพาะสมองไม่ตอบสนองกับสิ่งใดแล้วเท่านั้น ในวันที่สุดท้ายของเธอหมดลง ความรู้สึกทั้งมวลของกายหยาบก็พลันหมดลงตาม ไปด้วย คือในช่วงนั้น เห็น จำ คิด รู้ และช่องทางรับรู้ของกายมนุษย์หยาบซึ่งก็คืออายตนะ ภายในทั้ง ๖ ไม่เนื่องถึงกันแล้ว เพราะเห็นจำ คิด รู้ ของเธอถูกวงจงเจ็บและตาย หุ่นเคลือนไปจนแน่น เป็นผลทำให้อายตนะภายในทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และ ใจก็เหมือนถูกฟรีซ หรือหยุดการเชื่อมต่อ แต่ ทว่า ณ ศูนย์กลางกายของเธอในขณะนั้นกลับ สว่างไสวผ่องใสยิ่งกว่าคนปกติหลาย ๆ คนที่ยัง มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนเสียอีก ส่วนสาเหตุที่ทำให้ใจของเธอผ่องใส สว่างไส้วิ่งวะที่เธอหมดสติอย่างถาวรไปแล้ว นั่น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะนับแต่วันนั้นเธอรู้ตัวว่า ตัวเองป่วยเป็นโรคมะเร็ง เธอได้เตรียมความ