ข้อความต้นฉบับในหน้า
ท่านได้เป็นจอมเทพในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ปกครองชาวสวรรค์ชั้นดาวดึงส์มาตลอด
เนื่องจากภพชินไม่ใด้ขออนุญาตเนานบูชาแม้จะได้รับการยอมรับให้เป็นผู้นำของชาวสวรรค์แต่มีภายของพระองค์ก็ยังด้อยกว่าเทพเหล่าอื่นๆ จึงดำรงที่จะหาโอกาสลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อเสริมบุญบารมีให้เพิ่มขึ้น จบจนมาถึงสมัยพุทธกาลนี้
วันหนึ่ง เหล่าเทพอัปสร ๕๐๐ นางซึ่งเป็นบริวาริตาของพระองค์ขอให้ได้บุญใหญ่ จึงชวนกันถืออาหารหวานคาวมายื่นกรอกบาตรพระกัสสปเถระที่พึงออกจากนิฐธฺสมมติ พวกเธอกล่าวเชิญพระเถระให้บาตร แต่ได้รับการปฏิสัทธาจากพระเถระ
นางอัปสรได้อ้อนวอนพระเถระว่า ขอกำได้โปรดส่งเธอเหล่านี้ด้วยเถิด แต่เมื่อได้รับการปฏิสัทธาถึง ๑ ครั้ง จึงกลับไปยังโลกด้วยความผิดหวัง พวกนางได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท้าวสักกะฟัง ทำให้พระองค์ทรงอยากได้บุญกับพระเถระผู้เป็นพระอรหันต์ จึงหากกุโบลาบที่จะทำบุญกับพระเถระ
เช้าวันนั้น พระอินทร์พร้อมด้วยสุขาเทพกัลยาณี ได้เหาะลงจากเทวโลก แปลงเป็นช่างลูกช่างคนเชิญใจ มีพนักงานผม หงอก หลังโกง ส่วนสุขาเทวดามิได้เป็นหญิงสาว เดินๆ ไป และยังทรงเมตตนบช่างลูกช่างหนึ่ง ประทับยืนอยู่กลางลำพังฝ่ามือพระองค์เชิญใจ ได้มองเห็นถนนสายนี้อยู่ออกเมืองและมองเห็นผู้ม้ากำลังวิ่งมาจากด้านในอยู่
พระเถระมีจิตเมตตาว่า “สองตายวันนี้ แม้แก่เกษียณก็ยังทำงาน ในเมืองนี้ที่จะเชิญใจมาก็ชาวบ้าน”