ข้อความต้นฉบับในหน้า
ศิล คือ การไม่ล่วงละเมิดข้อห้าม
หรือละเมิดกฎกติกาที่ชอบธรรม ที่บรรจงขึ้น
เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขและปราม
บุคคลผู้ศีล
ศีลกับปัญญาอะไร*ประเสริฐกว่ากัน
ในอดีต พระโพธิสัตว์ได้เกิดในประเทศไทย
พราหมณ์ คันฉัตรเป็นหนูหนุ่มฝันตาดี
ก็ตั้งใจศึกษาจะเรียนจนจบในศิลปวิทยา
ทุกอย่าง ทำให้ได้รับแต่งตั้งเป็นพระโภธิ
ของพระราชา พระโพธิสัตว์เป็นผู้มีศีลและ
ฝึกในธรรม ทำให้พระราชาเทวะคายยิ่ง
พระโพธิสัตว์ยิ่งนัก เพราะทรงเห็นว่าความ
มากไปด้วยความรู้และความสามารถแล้ว
ยังเป็นผู้มีศีลธรรมอีกด้วย ทุกคืนก่อนนอน
พระโพธิสัตว์จะนั่งสำรวจตรวจดูศีล
ของตัวเองว่าได้ไปทำอะไรเดือดร้อนหรือไม่
หรือทำอย่างไรศีลที่จะบรรลุถึงยอด
เพราะท่านตระหนักดีว่า การทำหน้าที่เป็น
ปฏิภาณ นั้บ ต้องมีจิตใจ วาจา ใจบรสุทธิ์ จึงจะ
สามารถแนะนำสิ่งที่ควรแก่พระราชาได้
วันหนึ่ง พระโพธิสัตว์คิดว่า “พระราชา
ทรงเคารพเรา เพราะเห็นว่าเป็นผู้มีศีล หรือ
เป็นเพราะเรามีความรู้ความสามารถหนอ”
จึงแสร้งหยิบเงินของเจ้าหน้าที่เหรัญญิกไป
วันแรกเจ้าหน้าที่ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเห็นว่าม
เป็นโรติ วันต่อมาโรหิตก็หยิบเงินเป็นอิ๊ก
เมื่อครบ 3 วัน เจ้าหน้าที่เหรัญญิกก็ให้
ลูกน้องช่วยกันจับโรหิตไปให้พระราชาทรง
ลงโทษในข้อหาเป็นโมย
พระราชาทรงพระพิรุธมากที่โรหิต
เป็นผู้มีปัญญา แต่เป็นผู้ศีล ลึกลขอบเกี
รับสั่งให้หาดเล็กนำตัวไปดูศรีสะ เพราะ
ดีว่าเป็นเยาวจงที่ไม่มี ปรโถซิคได้ขอ
พระราชทานพระบรมราชโองการบุญ
ความจริงในดวงใจให้ทรงทราบ ฝ่ายพระราชา
ก็ทรงขออภัยที่ตนตัดสินพระราชทัศน์ ครับ
ปุโรหิตตามไปแล้วว่าศีลเป็นใหญ่กว่าความเป็น
เมษายน ๒๕๕๗ อยู่ในบุญ ๕๕