การรักษาความสะอาดและคุณธรรมในวัด : หน้า 62/104

ไฟพลื้อติดได้ หรือเห็นสิ่งที่ทำให้ภาพพนขึ้นของวัดเสีย เช่น มีหนุ่มสาวนั่งจับกันตามพุ่มไม้ เด็ กครองวิธีร้อเฃเขาอย่างนุ่มนวล ระเบียบของวัดมีเขียนไว้ ขอให้เขาช่วยกันรักษาพูดี ๆ อย่าให้เขาโกรธ เขาอายเรื่องนิสัยรักความสะอาดและไม่ฉีงดูดยืน เป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนให้ดีขึ้น เมื่อตอนที่หลวงพ่อเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย ชอบเรียนวิชาอุ่งคงกระพัน รูดโซ่ ลูไฟ มีอาจารย์ท่านหนึ่งมีชื่อทางวิชาหล่านี้ ท่านทราบว่าหลวงพ่อชอบ จึงเรียกไปสอนคาถาให้ (ปัจจุบันหลวงพ่อทั้งวิชาไล่เทยไปหมดแล้วอย่างเด็ดขาด ตั้งแต่ก่นนวช เพราะเป็นเรื่องจวนวิชา ไม่ใช่ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) อย่างไรก็ดี สำหรับผู้จะเรียนวิชานี้ได้ ท่านมีมือแม้ฝ่ายค้านไปไหนมาไหนไม่ว่าจะรีบเร่งอย่างไรก็ดี หากเจอหน้ามาก ระเบิดแกะ ๆ วิธีอาจบาดเท้าผู้นี้ ก็ให้เราหยุดเก็บเสียให้หมดก่อน ข้อนี้เพราะคนในสมัยก่อนไม่มีรองเท้าใส่นัก ยกเว้นแต่คนที่ฐานะดีจริง ๆ จึงจะใสรองเท้าประจำ คนเดินเท้าบ่อลาออกลูกเทนามาก กระเบื้อง แก้ร ฯลฯ ตำเท้าเอาได้ ถ้ามีความมดตา จริงใจต่อผู้อื่น และสามารถทำได้อย่างนี้ คาถาบทนี้จะคุ้มครองสิทธิ์หวาดหลวงพ่อจึงตั้งใจงิท่าขลาถ้าทำในนั้น แล้วก็พบว่าทำวิชาอาจบำวิชาเดียวได้ดีต่อ ต่อยกิตติเป็นสย เป็นยิอม เมื่อเห็นอะไรซึ่งเป็นอันตรายต่อมือถือกันแล้ว ต้องเก็บทิ้งหมด แม้จนกระทั่งทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเดินไปไหนก็ตาม ถ้าเห็นอะไรหลบอยู่บนถนน แมจจะไม่มีมือก็เท่า แค่กรูดกุราก็ทนไม่ไหวแล้ว ต้องหยุดลงไปเก็บ ให้พวกเราทำเกิดเพราะจะเป็นบุญ ติดต่อไป เป็นบุญอย่างไร ยกตัวอย่าง ผู้บ임บุญามีหลายหรือในหลวงของเรา เวลาพระองค์จะเสด็จไปไหนไม่ว่าจะเป็นการยันตัวเองก็เป็นก้อนดินจะเสด็จไปไหน ไม่ว่าจะเป็นที่รักกันดำเพียงใดก็ทำจะให้ท่านไป บุญประเภทนี้เกิดจากการที่พระองค์ทรงจัดการเก็บทุกอย่างที่เป็นอุปสรรคต่อมารร้อนให้เรียบร้อย และยังทรงเป็นนักทำคนให้เดิน พระองค์ทรงทำข้ามพามพามาชาติมา ด้วยอำนาจบุญนั้นไม่ว่าพระองค์จะเสด็จไปไหน เส้นทางจะกั้นดารหรือคับคั่งเพียงใด เขาจะทำเส้นทางให้พระองค์สคลอพวกสบายเสมอ สำหรับจรรยาเข็นร่วมไปถึงความมีสติอบอ้อมด้วย เพื่อป้องกันการกระทบะทั้งกัน ถ้าใครเคยเดินป่าจะเข้าใจได้ง่าย หลวงพ่อเองก็เคยทำผิดพลาตไปโดยไม่ตั้งใจ คือเราเดินตามกันเข้าไปในป่าหลายคน หลวงพ่อเดินข้างหน้า มีไม่ยาวเกะกะขวางทางอยู่ ก็เอามืดเดินไป ความที่มันดูระยะ พอยืนตัวก็ไม่ได้ดลักไปโดนคนข้างหลังเข้า พอได้เจอไปในปัจจุบันการะ สัญญาใจลักษณะดังกล่าวแทบจะหมดไปแล้ว แต่ก็เป็นอุทาหรณ์ได้สำหรับชีวิตประจำวันทุกวันนี้ คือให้ระวังตัวในกรำทำงาน ๆ ในหน้าที่ของเรา ไม่ให้ไปรบกวนกระเทือนงานในกินที่หนึ่งด้วยความคาดไม่ถึง อาจจะเกิดความเสียหายได้ จึงต้องตอบมิสถีให้มาก ยกตัวอย่าง ในวัดพระธรรมกายนี้ ในวันเสาร์จะมีการอบรมประดะ ๆ ถ้าเป็นการอบรมเด็กเล็ก จะใช้สถานที่ศาลาจตุรมุขา และถ้าเป็นเด็กโต จะใช้สถานธรรมภายนอกกว้างกว้างกว่า แต่คำ่านนิดมากก็จะไปอบรมกันทีบันติลสา หากไม่มีการนัดและกันก่อน ให้ดี คนงานที่มีหน้าที่ตัดหญ้าในวันเสาร์ก็ลงมืออตกันทั้งสนาม ผู้มาเทคนิคก็ต้องฟังเทคนิคซะคนกับเสียงเครื่องรถตัดหญ้า แบบนี้รู้เรื่องแน