คุณยายกับการบอกบุญทอดกฐิน : หน้า 59/96

คุณยายไม่ลืมบอกบุญหมู่ญาติ คุณยายท่านจะไปบอกบุญกับทุก ๆ คน และไม่เคยลืมหมู่ญาติของท่านเอง ท่านจะกลับไปเยี่ยมบ้านที่นครชัยศรี ไปบอกบุญหมู่ญาติของท่านให้มาร่วมบุญทอดกฐิน กับท่านด้วย ท่านไปสอน ไปเล่าธรรมะ เล่าถึงอานิสงส์ของการทำบุญทอดกฐินให้ฟัง หมู่ญาติของท่านก็จะรวบรวมเงินทำบุญทอดกฐินมากับท่าน หรือบางทีก็จะให้หลานสาว ของท่านนำมาถวายท่านที่วัด คุณยายอธิษฐานผ้ากฐิน เรื่องผ้ากฐิน ท่านจะไปบอกพี่แข่งแขเรื่องการตัดเย็บจีวร และจะไปทวงบ่อย ๆ ถามว่าเสร็จหรือยัง ยายจะเอาไปไว้หัวนอน จะได้เข้าที่เอาผ้าไตรไปอธิษฐานจิตทุกคืน เมื่อได้ผ้าไตรมาแล้ว ท่านดีใจมาก แล้วท่านก็จะนำเข้าที่ไปถวายพระพุทธเจ้าวันละ ครั้ง ตรงนี้สำคัญ คนที่เป็นประธานกองหรือร่วมบุญกฐินกับคุณยายในครั้งนี้ ให้ตั้งใจนั่งสมาธิทุกวัน แล้วก็ให้จบผ้าไตรอธิษฐานจิต เพราะคำอธิษฐานจิตนั้น จะเป็น ผังสำเร็จ เป็นคำอธิษฐานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ให้ผลมากกว่าที่เราอธิษฐานเองตลอดชีวิต ต้อง หลาย อธิษฐานไม่ให้ขาดเลยแม้แต่วันเดียว เพราะคุณยายทำวิชชาให้บุญเกิดขึ้นต่อเนื่อง ตลอดเวลา นับตั้งแต่ได้ผ้าไตรไปแล้ว ที่สำคัญคือว่าเราจะต้องนั่งสมาธิไม่ให้บุญหกหล่น คือต้องประคองใจให้ดี ๆ อย่าโกรธ อย่าหงุดหงิด อย่าเศร้าหมอง ซึม ๆ ท้อแท้ หดหู สิ่งนี้อย่าให้เกิดขึ้น เพราะเดี๋ยวบุญจะหกหล่น ต้องรักษาใจไว้ตลอดก่อนที่จะถึงช่วงงานกฐิน ความเคารพที่คุณยายมีต่อหลวงปู่วัดปากนํ้า คุณยายเคารพครูบาอาจารย์มาก เพราะฉะนั้นคุณยายจะทุ่มสุดชีวิตเลย ไม่ว่า จะเป็นคุณยายทองสุข หรือหลวงปู่วัดปากน้ำ แต่ผู้ที่มีพระคุณมากที่สุด ก็คือพระเดช พระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งนอกจากท่านจะทำตามคำสั่งที่หลวงปู่วัดปากน้ำท่าน บัญชาว่าให้ไปตามผู้ที่สืบทอดวิชชาธรรมกาย ซึ่งเกิดแล้วที่ จ.สิงห์บุรี และให้เผยแผ่ วิชชาธรรมกายไปให้กว้างไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ คุณยายท่านก็ได้ทำสุดความสามารถ จนกระทั่งท่านหมดลมหายใจ แต่สิ่งหนึ่งที่คุณยายอยากทำมาก คือ สร้างมหาวิหาร บูชาธรรมหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของคุณยาย ที่คุณยายจะบูชามหาปูชนียาจารย์ของท่าน คือพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ คุณยายจึงทุ่มเทอย่างที่สุด แม้ท่านจะละสังขารไปแล้ว ท่านก็ยังมีหัวใจไปตาม ลูกหลานของท่านให้มาร่วมบุญกฐินในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน