ข้อความต้นฉบับในหน้า
๗๗
ในสนามแข่งขัน ไม่มีใครอยากพ่ายแพ้ ทุกคนต้องการเข้าเส้นชัยเป็นที่หนึ่ง
ในสนามชีวิต เราทุกคนมีสิทธิ์สร้างบารมีคว้าชัยเป็นที่หนึ่งได้หมดทุกคน เพราะเราไม่ต้อง
ไปขับเคี่ยวแข่งกับใคร คู่แข่งที่เราต้องเอาชนะให้ได้ก็คือ “ใจ” ของเรานั่นเอง
ใจที่พอเหนื่อยก็เริ่มท้อ และสุดท้ายก็ยอมแพ้
ยาก
การเอาชนะใจให้ได้เป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างยิ่ง
ทุกอย่างยากที่การเริ่มต้น เมื่อเริ่มเอาชนะใจได้สักครั้งหนึ่ง
ชนะใจตัวเองได้ ก็ชนะได้หมดทุกอย่าง
สักครั้งหนึ่ง ครั้งต่อ ๆ ไปก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่
ชนะความตระหนี่ที่คอยถ่วงไม่ให้เราเจริญก้าวหน้า
ชนะวัยและสังขารที่เสื่อมโดยไม่หวั่นวิตกทั้ง ๆ ที่รู้ว่าน้ำมันกำลังหมด
ชนะโรคภัยที่รุมเร้าทรมานจนทำให้สรีรยนต์ของเราขัดข้อง
ชนะอารมณ์ที่แปรปรวนขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่มั่นคง
เพราะมั่นใจ
เมื่อชนะผ่านมาได้ตลอด แม้ต้องเผชิญกับโค้งสุดท้ายของชีวิตก็ย่อมไม่วิตกกลัว
ว่าจะผ่านไปได้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา จึงมีรอยยิ้มปรากฏดังเช่นที่ผมเห็นอยู่นี้ เป็นยิ้มแห่ง
ชัยชนะที่มีค่าที่สุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์ที่น่าภูมิใจไปตลอดกาล
สนามการแข่งขันในตอนจบนั้น แม้ไม่ต้องดูต่อก็พอรู้ครับว่าอย่างไรพระเอกก็ต้องชนะแน่ ๆ
ที่โค้งสุดท้าย เขาได้ยิ้มให้กับตัวเอง แล้วอาศัยจังหวะ ความเร็ว แตะเบรก เหยียบคันเร่ง
ช่วงเข้าโค้ง ทำให้ขึ้นแซงรถคันหน้าในจังหวะที่เกิดช่วงห่างการหักเลี้ยว แล้วก็เร่งเครื่องเต็มที่พุ่ง
นำเข้าเส้นชัยได้ในที่สุด
เสียงปรบมือดังกึกก้อง เขายิ้มรับชัยชนะอย่างภาคภูมิ
แชมป์เก่าลงจากรถเข้ามาจับมือยอมรับและนับถือใจที่สู้ของเขา
หากไม่ยอมแพ้เสียอย่าง สิ่งที่ยากที่ไม่มีใครเคยทำได้ ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครทำได้เลย
แม้ในชีวิตจริงก็มีผู้ที่พิสูจน์ให้เห็นมานักต่อนักแล้ว
ทุกอย่างแค่เริ่มต้นเอาชนะให้ได้ที่ใจของเราเอง