รอยยิ้มที่โค้งสุดท้าย : หน้า 78/96

๗๖ ว มม เล่ม เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com) รอยยิ้มที่โค้งสุดท้าย รถแข่ง ๒ คันแล่นผ่านอากาศหนาวเย็นด้วยความเร็วสูง ฝีมือคนขับสูสีพอกัน ทั้งคู่ผลัดกันนำ ผลัดกันแซงตลอดเส้นทางที่คดเคี้ยว เมื่อเข้าสู่ช่วงสุดท้ายก่อนถึงเส้นชัย แชมป์เก่าที่ขับนำอยู่หวังที่จะครองแชมป์อีกสมัย อาศัย ความได้เปรียบขับกันไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายขึ้นแซง นี่คือเรื่องราวของภาพยนตร์ที่ผมเคยดูนานมากแล้ว แต่ยังพอจำได้เพราะผมชอบเหตุการณ์ ช่วงนี้มาก พยายามเอาใจช่วยพระเอกของเรื่องซึ่งตกเป็นรองขับไล่ตามหลัง เรื่องราวชวนให้ ติดตามว่าเขาจะตัดสินใจแซงขึ้นหน้าหรือไม่....อย่างไร ในเมื่อเหลือระยะทางแค่โค้งสุดท้ายเพียง โค้งเดียว ซึ่งโค้งนี้เป็นโค้งปราบเซียน นักขับที่คิดแซงโค้งนี้ไม่เคยมีใครทำสำเร็จเลยสักคน จนไม่มี นักแข่งคนไหนกล้าวัดใจแซงที่โค้งสุดท้ายนี้ ผมมีโอกาสติดตามหลวงพ่อเข้าเยี่ยมนักสร้างบารมีที่ป่วยหนัก ท่านนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย มีสาย น้ำเกลือและอุปกรณ์การแพทย์ระโยงระยาง ทันทีที่ท่านเห็นหลวงพ่อ ใบหน้าของท่านก็มีรอยยิ้มปรากฏออกมา หลวงพ่อพูดคุยและให้นึกถึงบุญต่าง ๆ ที่ได้ร่วมสร้างบารมีมากับหลวงพ่อ ตั้งแต่เริ่มบุกเบิก สร้างวัดเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน เมื่อได้ยินได้ฟังการทุ่มเทตั้งใจสร้างบารมีมาตลอดไม่ได้หยุดเลยของท่านแล้วผมก็พลอยปลื้ม ปีติใจไปด้วย ส่วนท่านเมื่อได้นึกทบทวนบุญที่ได้ทำมา ใจก็ชุ่มชื่น ท่านยิ้มออกมาทั้งใบหน้าและแววตา แม้ผมเองที่แข็งแรงกว่าท่านก็ยังยิ้มสวยสู้ท่านไม่ได้ นี่คือ ยิ้มที่งดงามและน่าภูมิใจที่สุดของชีวิต ไม่ว่าใครก็ตามที่สร้างบารมีหมั่นสั่งสมบุญกุศลมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อเดินทางมาถึงช่วงโค้ง สุดท้ายของชีวิตเช่นท่าน ใบหน้าก็จะมีรอยยิ้มที่สง่างามและยิ่งใหญ่แบบนี้เช่นกัน ถ้าเปรียบการสร้างบารมีเหมือนกับการหายใจที่ต้องหมั่นทำอย่างต่อเนื่องไม่หยุด หยุดหายใจ เมื่อใดชีวิตก็อยู่ไม่ได้ การสร้างบารมีก็เช่นเดียวกัน จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องสั่งสมเอาบุญกุศลติดตัว ชีวิตจะได้มีพลังขับเคลื่อนสู่ความเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น ๆ oytryn