ข้อความต้นฉบับในหน้า
๗๒
D M C ช่องนี้มีคำตอบ
๑๑
ระหว่างแคว้นเหมือนเป็นพ่อค้าคนกลาง
มีอยู่วันหนึ่งในขณะที่ขบวนเกวียนสินค้าของเธอ
เองกำลังจะออกเดินทางไปขายสินค้าต่อในแคว้นอื่น
ซึ่งมีพ่อค้าร่วมเดินทางกันหลายคณะ คุณเพียงใจก็ได้
ไปตรวจตราสินค้าที่จะส่งไปขาย ก็ได้เห็นเกวียนของ
รัตนพล ซึ่งเจ้าของเกวียนกำลังยืนซึมอยู่ เพราะขาย
สินค้าไม่ได้ คุณเพียงใจในชาตินั้นเป็นคนใจบุญ
ชอบเข้าวัดทำบุญ เมื่อเห็นอาการของพ่อค้าคนนั้น
(รัตนพล) ก็เกิดความสงสาร และด้วยจิตวิญญาณของ
กัลยาณมิตร ก็เลยตัดสินใจเข้าไปคุยด้วย และชวนให้
ไปทำบุญ เพราะว่ามีแต่บุญเท่านั้น ที่เป็นที่พึ่งในยาม
ที่มีอุปสรรคของชีวิตเกิดขึ้น
๑๑.
คุณเพียงใจในชาตินั้น ก็เลยได้ทำหน้าที่
กัลยาณมิตรชักชวนรัตนพลให้มาเข้าวัดทำบุญ เพื่อ
บทสรุป Case Study
กัลฯ เพียงใจ ขัติยศ : ใช่เลย..ที่เคยเป็น
กัลยาณมิตรให้กับ.. พระรัตนพล ย้อนไปในงาน
วันเกิดของท่านผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือท่านหนึ่ง..
คุณรัตนพลมาขายบะหมี่เกี๊ยวในงาน... เห็นแล้วนึก
สงสาร อยากจะช่วย เลยเข้าไปซื้อบะหมี่เกี๊ยว ๓ ห่อ
๙๐ บาท ให้แบงก์ บอกว่าไม่ต้องทอนแต่ขอ
เบอร์โทรศัพท์
๑๐๐
ในใจก็คิดจะช่วยจะต้องให้เขาเจอคุณครูไม่ใหญ่
๑๒
ๆ
บุญจะได้ช่วยหนุนให้ขายสินค้าได้ดี ๆ ซึ่งรัตนพลก
ทำตามคำชักชวนของคุณเพียงใจ เพราะคิดว่า ลองดู
หน่อยก็ไม่เสียหายอะไร เพื่อเหตุการณ์จะดีขึ้น แต่ตัว
ของรัตนพลก็ยังไม่ได้ทำบุญแบบศรัทธาเต็มที่ และก็
ไม่มีโอกาสได้เจอพระมหาเถระ
หลังจากทำบุญแล้วก็ได้เดินทางไปค้าขายต่อ
ต่างเมือง ธุรกิจก็เจริญรุ่งเรืองขึ้น แต่ก็ไม่ได้มีโอกาส
พบคุณเพียงใจอีก เพราะต้องเดินทางไกลตลอด แต่
ในใจก็ยังระลึกนึกถึงคุณเพียงใจผู้เป็นกัลยาณมิตรให้
ตนเสมอ
๑๒.
ด้วยอานิสงส์ที่ได้พบกัลยาณมิตรคือ
คุณเพียงใจ มารวมกับบุญที่เคยบวชเรียนมาในอดีต
มาส่งผล ทำให้เมื่อคุณเพียงใจมาชักชวนบวชใน
โครงการนี้ก็เลยตกลงใจที่จะบวชทันที