บทบาทและการเสียสละของพระพุทธเจ้า : หน้า 89/120

การงาน การยอมรับจากสังคม พระองค์ก็ เป็นรัชทายาท กำลังจะขึ้นครองราชย์ เกิด มาก็เป็นเจ้าชาย ซึ่งเป็นฐานะที่มั่นคง ไม่ใช่ ว่าครบ ๔ ปีก็ต้องมาเลือกตั้ง ในเรื่องของ ครอบครัว พระมเหสี คือ พระนางพิมพา ก็เป็นหญิงเบญจกัลยาณี งามทั้งกาย งาม ทั้งใจ จรรยามารยาท ศักดิ์ตระกูลทุกอย่าง พร้อมหมด สิ่งที่ชาวโลกแสวงหา เจ้าชาย สิทธัตถะมีพร้อมอยู่แล้ว แต่พระองค์ทรง สละสิ่งเหล่านี้ออกไปเพื่อไปหาสิ่งที่ประเสริฐ สูงส่งกว่า คือ โมกขธรรม การตรัสรู้ธรรม ขณะที่ชาวโลกกำลังแสวงหาสิ่ง ต่างๆ อยู่นั้น พระองค์ซึ่งมีสิ่งเหล่านั้นอยู่ กลับทรงทิ้งไปสู่ความเป็นผู้ไม่มีอะไร ครองผ้า ๓ ผืนอยู่ในป่า ตั้งใจบำเพ็ญเพียร เพื่อแสวงหาหนทางสู่การตรัสรู้ธรรม จน กระทั่งทรงค้นพบในวันวิสาขบูชา แล้วก็ ทรงนำธรรมะที่พระองค์ทรงค้นพบนั้นมา เผยแผ่ อบรมสั่งสอนแก่ชาวโลกตลอดมา ไม่มีใครเลยที่สามารถกล่าวหาได้ว่า สักเพียงใดเกิดขึ้นก็ตาม เช่น เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บังเกิดขึ้น ก็เป็นเสมือนดวงตะวันที่ข่มแสงของหิ่งห้อยให้ อับแสงลง นักบวชนอกพระพุทธศาสนามีคนเลื่อมใสน้อยลง ทำให้เสื่อมจากลาภที่ตัวเองเคยมี นักบวชเหล่านั้นเสียลาภ ก็โกรธแค้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงวางแผนแกล้งพระพุทธองค์ ให้เสียชื่อเสียง ถึงขนาดใส่ร้ายป้ายสีว่าพระพุทธเจ้าทำให้ ผู้หญิงท้อง อย่างนางจิญจมาณวิกาก็มี ทำร้ายผู้หญิง ฆ่า หมกศพ อย่างนางสุนทรีก็มี สารพัดอย่าง แต่พระองค์ก็ทรง ยึดหลักไม่รู้ ไม่หนี แต่ว่าทำความดีเรื่อยไป ทรงนึกถึงบุญบารมี ที่พระองค์เคยทำมา สุดท้ายความจริงก็ปรากฏทุกครั้ง ..ให้พวกเราชาวพุทธทุกคนภูมิใจเถิดที่เกิด มาเป็นชาวพุทธ นับถือพระพุทธศาสนา มี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นแบบอย่าง แล้ว ตั้งใจเอาวันวิสาขบูชาเป็นจุดเริ่มต้นของเรา ให้เราเป็นชาวพุทธที่สมบูรณ์แบบ.. พระองค์มาตั้งตัวเป็นศาสดาเพราะหวัง จะอาศัยความเป็นศาสดาแสวงหา ประโยชน์ส่วนตัว พระองค์มีแต่สละสิ่ง ต่างๆ ที่มีอยู่แล้วมาสู่ความเป็นผู้ไม่มีอะไร ความเป็นศาสดาของพระองค์งามพร้อม เป็นสุนทรียภาพประการหนึ่งที่เราชาวพุทธ ควรจะภาคภูมิใจ หลังจากพระองค์ตรัสรู้ธรรมแล้ว ก็ ทรงเผยแผ่หลักธรรมมาตลอด ๔๕ พรรษา พระองค์ไม่เคยใช้ความรุนแรงในการแก้ ปัญหาเลย ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์ร้ายแรง บางครั้งไปบางเมือง ผู้มีอำนาจในเมืองนั้นจ้างให้คน รุมด่าพระองค์ทั้งเมือง เวลาทรงออกบิณฑบาต มีคนรุมด่า ๒ ข้างทาง จนพระอานนท์ทนไม่ไหว กราบทูลอาราธนาเสด็จ ไปเมืองอื่น พระพุทธเจ้าถามว่า “แล้วถ้าไปเมืองอื่นมีคนเขา ด่าอีกจะว่าอย่างไร” พระอานนท์ก็กราบทูลว่า “ไปเมืองอื่นต่อ พระพุทธเจ้าทรงห้ามว่า “อย่าเลย เหตุเกิดที่ใดให้ดับที่นั่น” พระองค์ทรงนิ่งๆ เฉยๆ ทรงทำความดีเรื่อยไป สุดท้าย ความจริงก็ปรากฏขึ้นมา และเป็นเครื่องเสริมพระพุทธคุณ ให้โดดเด่นเป็นสง่า ให้เกียรติคุณขจรขจายมากยิ่งขึ้นไปอีก