บทเพลงและการปฏิบัติธรรม : หน้า 101/120

ท่อนฮุก จากที่สังเกตในบทเพลงจะพบว่า หลวงพ่อได้แฝงแก่นบางอย่างไว้ในแต่ละเพลงเสมอ เช่น เพลง "พรุ่งนี้โลกก็เปลี่ยนแปลงแล้ว" ที่มีเนื้อหาท่อนหนึ่งว่า (ฉันคิดว่า แค่เรา หลับตาเบาๆ ผ่อนคลายสบาย รวมใจหยุดนิ่งในศูนย์กลางกาย จนดวงตะวันสว่างใสเย็นภายใน ความสุขที่แท้จริง อย่างไม่มีใดปาน ความรักและหวังดีต่อเพื่อนมนุษย์จะเกิดขึ้นเอง ความรู้สึกแตกต่างและขัดแย้ง ก็จะหมดไป พรุ่งนี้โลกก็เปลี่ยนแปลงแล้ว ด้วยวิธีง่ายๆ ที่ใคร ๆ นึกไม่ถึงเลย) หรืออย่างเพลง “นั่งเครียดไปทำไม” ที่ได้แนะเทคนิคง่ายๆ ในการนั่งสมาธิว่า ...เมื่อยก็ ขยับ ง่วงก็ให้หลับ ฟังก็ให้ลืมตา ทำที่บอกมาอีกในไม่ช้าก็จะเพลิดเพลิน อย่าทำเลยเกิน นั่ง นอน ยืน เดิน อยู่ในศูนย์กลางกาย....) หรืออย่างมีมุมมองใหม่ในเพลงรักใสๆ “หลุมรักที่แท้จริง” ที่สอนให้เริ่มรักตัวเองก่อนเป็น อันดับแรกในท่อนฮุกที่ว่า (...ความรักที่แท้จริงจะเกิดขึ้น เมื่อเราหลับตาเบาๆ ผ่อนคลายสบาย หยุดใจที่ศูนย์กลางกาย จนดวงตะวันสว่างภายใน ความสุขไม่มีใดปานจะเกิดขึ้นมา แล้วเราจะ ตกหลุมรักตัวเอง เป็นหลุมรักภายใน เป็นหลุมรักใสๆ ไม่ตกหลุมรักใคร หมดปัญหาใดๆ มีแต่ ความรักใสๆ ให้ทุกคน....) อีกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดในเพลง “ดูไปด้วยใจสบาย” ที่บอกถึงวิธีการปฏิบัติธรรมตั้งแต่เริ่มต้น ให้หลับตาเบาๆ และมองดูเข้าไปภายในกายของเรา แม้สิ่งที่เห็นจะเป็นความมืดหรือความสว่าง หรือมีภาพอะไรเกิดขึ้นมาก็ตาม ก็ให้เราดูไปเรื่อยๆ ดูไปด้วยใจสบาย (...ดูไปไม่ต้องคิดอะไร ภาพภายในจะค่อยๆ เปลี่ยนไป ภาพสุดท้ายจะเป็นดวงแก้วใสที่ศูนย์กลางกายคุณ ) เพลงแล้วเพลงเล่าในจำนวนหลายร้อยเพลง แม้เนื้อหาจะแตกต่างไปตามวาระ แต่จุดประสงค์ หลักที่หลวงพ่อเน้นย้ำพร่ำสอน และตั้งใจมาตลอด ถึงกับฝากไว้ในแต่ละเพลงเสมอ ซึ่งมีทั้งเรื่อง ความจริงของชีวิต การทำทาน รักษาศีล และที่สำคัญก็คือ หัวใจหลักในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ที่ท่านปรารถนาอยากให้ทุกคนได้รู้จักและเข้าถึงสันติสุขภายในอันเป็นที่พึ่งแท้จริงของทุกคน ในเพลงหนึ่งจะได้ยิน ท่อนฮุก วนซ้ำเรื่อยๆ อย่างน้อยสองสามครั้งถ้านำมาเปรียบกับการสร้างบารมี ท่อนฮุกก็คงหมายถึงการที่เราได้ตอกย้ำสร้างบุญอยู่เรื่อยๆ ยิ่งถ้าบุญไหนที่ได้ทำซ้ำบ่อยๆ เรา ก็จะจดจำบุญนั้นได้อย่างแม่นยำ บุญนั้นก็จะติดเข้าไปในใจอย่างรวดเร็ว ยิ่งการสร้างบารมีที่ทำ อย่างยากลำบาก ก็จะยิ่งทำให้ติดเข้าไปในใจได้มาก และจะจดจำได้ไม่มีวันลืม ยามเมื่อนึกถึงครั้งใด บุญที่เราได้ทำบ่อยๆ ซ้ำ ๆ นั้นจะทำให้เรานึกขึ้นมาได้เป็นอันดับแรกก่อนบุญอื่น เช่นเดียวกับ ท่อนฮุกที่เราร้องซ้ำ ๆ และจำได้อย่างรวดเร็ว หากมีการถ่ายทอดเรื่องราวมากมายในชีวิตของคนเรา แล้วเขียนออกมาเป็นเนื้อหาของเพลง สักเพลงหนึ่ง แล้วให้ทุกคนต่างก็ใส่ทำนองของตัวเอง โลกใบนี้คงจะมีบทเพลงที่น่าฟังเกิดขึ้น