เรื่องราวเจ้าสาวและต้นไม้แห่งบุญ : หน้า 6/140

บ้าน และทันที่เจ้าสาวกลับบ้านของนาง กลิ่น เหม็นรุ่นแรงนั้นก็กลายเป็นปลิดทิ้งเหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คืนเจ้าสาวกลับบ้าน ท่านเศรษฐี กลิ่นเหม็นน่ากลัวฟุ้งตลบอบอวลไป ทั่วทั้งบ้านอีก ลูกชายเศรษฐีจึงรีบสั่งให้บ่าวไล่ นางออกจากบ้านโดยด่วน กลิ่นเหม็นนั้นแจ้ง จากหายไป คันเหตุการณ์ผ่านไปหลายเดือน ด้วยบุพเพสันนิวาสเต่าขาดีบก่อนที่เคยสร้าง มาด้วยกัน ลูกชายเศรษฐีก็ทำพิธีขออาพรม เป็นคู่ครองอีก แต่มกลิ่นเหม็นน่ากลัวเกิดขึ้นทุกครั้ง การสุขเป็นอันล้มเหลวอย่าถึง ๗ ครั้ง ในสมัยนั้น หลังจากพระะ กัศปกผล เสด็จปิ่นพานแล้ว พุทธศาสนิกชนได้ช่วยกัน ก่อนสร้างพระเจดีย์ทองสูง ๑ โยขน์ ด้วยการเอา อิฐทองคำทั้งหนหนึ่ง มาสร้างเป็นมาติเย่ คนมั่งมีความศรัทธา เล่มไว้ในพระรัตนตรัยกันมา ถามบุญพลูเพื่อ พระพุทธเจ้าแล้วก็ ทุกคนไม่ลังเลข และ ไม่มี ความตระหนี่หลงเหลืออยู่ในใจเลย ต่างหวังจะ ได้บุญใหญ่ในบ้านนั้นนั่นเอง เมื่อบุญใหญ่ถุนทั้งนั้น เมื่อถึงของเศรษฐีกลับมาที่บ้าน นางเกิดความอับอาย แต่ก็ไม่คัดน้อย เนื้อดต่ำ ไม่มีโผยดีพาย กลับสามารถคิดลอบตัวเอง ว่า “ที่เราต้องกลสุกลับถึง ๗ ครั้ง คงเป็น เพราะกรรมในอดีตที่เราเคยทำผิดพลาดไว้ ทำให้เราต้องลบล้างกัน” คำจึงคิดว่า เมื่อเป็นเช่นนี้เราจะต้อง ส่งบูญให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เกิดพฤติ์ดีต่อไปจะได้ ไม่ผิดหวังในชีวิตอีก ในตอนที่ทีมาหาชนกำลัง สร้างพระเจดีย์อยู่นั่น นางจึงตัดสินใจขาย เครื่องประดับทั้งหมด แล้วทำบุญชนิดทุ่มสุดตัว ทุ่มสุดหัวใจด้วยความปลื้มปิติบนกันเลย ที่เดียว พร้อมที่จะส่งความดีให้งิ ๖ ขึ้นไป นางนำเงินทั้งหมดที่ขายเครื่องประดับ ได้ไปซื้อทองคำแท่ง เพื่อบำทอไปสร้าง เจดีย์กับมหาชน สมัยนที่นางทำทั้งแท่งมา ทำเป็นอุบันเฉลียงเดี่ยว อัญชญา ๑ ตอก กว้าง ๑ คิบบ สูง ๑ นิ้ว เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ