ความรักในหมู่บ้าน วารสารอยู่ในบุญประจำเดือนมิถุนายน พ.ศ.2559 หน้า 117
หน้าที่ 117 / 140

สรุปเนื้อหา

เรื่องราวของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เกิดความรู้สึกหลงรักหญิงสาวที่ย้ายเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน แม้จะมีความหล่อ แต่เขากลับมีความขี้อายไม่กล้าพูดคุยกับเธอ และคิดว่าเธอจะไม่สนใจเขา กระทั่งวันหนึ่งที่หญิงสาวเริ่มเข้ามาหาเขาบ่อยขึ้น ทำให้เขาหวังว่าความรักจะเกิดขึ้น แต่สุดท้ายเมื่อเธอย้ายออก ความรักที่ชายหนุ่มมีต่อเธอก็ยังคงอยู่ในใจ

หัวข้อประเด็น

-ความรักในวัยหนุ่ม
-ความขี้อาย
-ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง
-การแอบชอบ
-การย้ายบ้านและผลกระทบ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

DMC ช่องนี้มีคำตอบ ก็นึกกลับจดสนิท คือ ไม่กล้าเข้าไปพูดคุยกับ สาว ๆ เหล่านั้นเลยแม้แต่เดี๋ยว และถึงแม้ว่า หญิงสาวคนนั้นจะสวยบาดตาบาดใจสักแค่ไหน ตัวลูกก็ได้แต่เมินมองและขึ้นชมอยู่ห่าง ๆ ซึ่ง ถ้าหากเปรียบเทียบความหล่อความอาวุธดี ระหว่างตัวลูกกับเพื่อน ๆ ผู้ชายในกลุ่มแล้ว ตัวลูกอ่างเป็นแบบในกลุ่มเลยว่าได้ แต่ กลับกลายเป็นว่าตัวลูกเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ ไม่มีแฟน ๒๕. ต่อมา มีแม่หญิงคนหนึ่งย้าย เข้ามาพักอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกับตัวลูก อีกทั้งครอบครัวของเธอซึ่งรำขายของอยู่ ใกล้ ๆ กับบ้านของตัวลูกด้วย เมื่อตัวลูกเห็น แม่หญิงคนนั้นเข้าก็เกิดความรู้สึกประทับใจ ตั้งแต่แรกพบ และตกหลุมรักเธอจนแต่แรกเห็น เลยทีเดียว เพราะเธอช่างงามมากใจซึ่งว่าคนไหน ๆ ที่ตัวลูกเคยเจอมา ๒๖. แต่มั้ดตัวลูกตกหลุมรักแม่หญิง แสนสวยนนั้นเข้าอย่างจงใจตาม แต่ด้วยความ ขี้อายบวกกับความคิดเองเอยของตัวลูก ในทำนองว่า “เธอคงจะไม่มาสนใจคนอย่าง ตัวลูกหรอก” ตัวลูกจึงได้แต่แอบชอบ แอบชม และแอบมองเธออยู่ห่าง ๆ แบบคนที่รักเขา บ้างเดียว แต่ตัวลูกลักทรู่ว่าแท้ที่จริงแล้ว เธอแอบชอบตัวลูกอยู่เหมือนกัน เมื่อวันเวลาผ่านไปได้ไม่นานนา แม้หญิง แสนสวยก็เข้ามาทักทายและพูดคุยเรื่องโน่น นี่กับตัวลูกต่าง ๆ นานา ซึ่งทำให้ตัวลูก เกิดความรู้สึกดีขึ้นดีขึ้นกะลาย ๆ กับกำลังฝัน ไปเลยทีเดียว ๒๗. ยิ่งแม่หญิงแสนสวยและเวียนมา เยี่ยมเยียนและพูดคุยกับตัวลูกบ่อย ๆ ผิวูก ถ้าผูดคุยกับตัวลูกบ่อยถึงขนาดหลุมรักเธออย่างหัวปักหัวปำ จน ไม่เป็นอันทำอะไรเลยทีเดียว เพราะไม่ว่าจะ หลบตาหรือสิมาก็ภี้ แต่นหน้าเธออลอยขึ้นม ให้เห็นอยู๋ตลอดเวลา และยิ่งเวลาผ่านไปนาน วันเข้า ความรักที่ตัวลูกมีต่อเธอเพิ่มมากขึ้น ๆ แต่ต่อมา ยิ่งเวลาผ่านไป ความรักในใจของแมหญิงแสนสวยนี้มีต่อตัวลูกยิ่ง จิจจางและค่อย ๆ เลื่อนลงไปเรื่อย ๆ แบบไร้เหตุผล คือจากเดิมที่เคยมั่นะแว่วเมือนมา เยี่ยมเยียนตัวลูกเป็นประจำ ก็หมายังงอง จนกระทั่งไม่มาหาอีกเลย เมื่อ ตัวลูกเห็นเธอจากหายไปเช่นนั้น ด้วยความรักที่เปลี่ยนลยอยู่ในหัวใจ จึงทำให้ ตัวลูกปรับเปลี่ยนเป็นฝ่ายไปหาเธอเอง แต่พอ ตัวลูกไปบ่อย ๆ เธอเกิดความรู้สึสักวามคบ ขึ้นมา จนทำให้ปากเสียงกันขึ้น แต่ด้วย ความรักที่ตัวลูกมีต่อเธอ ทำให้ตัวลูกออ่หมเธอ ทุกอย่าง ๒๘. อยู่วันหนึ่ง ตัวลูกก็ถึงใจไปหา เธอเหมือนเช่นเคย แต่ปริกดว่า เมื่อ ตัวลูก ไปถึงที่ร้านขายของของเธอ ตัวลูกกลับพบว่า ร้านของเธอปิดอยู่ ตัวลูกจึงสอบถามพวก ร้านค้าที่ยู่ใกล้เคียงว่า ทำไมร้านของเธอ จึงไม่เปิดขายของเหมือนทุก ๆ วัน ซึ่งพวกเขา ก็อบกว่า คอรครัวของเธอได้ย้ายออกไปจาก หมู่บ้านแห่งนี้แล้ว (อ่านต่อบนหน้า)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More