ต้นบุญญุตามรายาไทย ตอนที่ ๑๐ : หน้า 88/140

อุไทญ์ ต้นบุญญุตามรายาไทย เรื่อง : พระราชกวานจกรี (หลวงพ่อทัตตชีโว) ต้นบุญญุตามรายาไทย (ตอนที่ ๑๐) หมวดที่ ๒ โภชนาปฏิสังขยา ข้อ ๙ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่ากระจัดไม่จับข้าวลูกแต่ยอดลงไป” ข้อ ๑๐ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่ากระจัดไม่กลบแกงหรือกับข้าว ด้วยข้าวลูกเพราะอยากจะได้มาก” ข้อ ๑๑ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่าถ้าเราไม่เจ็บไข้ก็ไม่ขอแกง หรือข้าวลูกเพื่อประโยชน์แก่ตนมนฉัน” ข้อ ๑๒ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่ากระจัดไม่ดูบาตรของผู้อื่น ด้วยคิดจะแก้โทษ” ------------------------------------------------------------------------------ ข้อ ๙. “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่า เราจักไม่ขยี้มื้อข้าวลูกแต่ยอดลงไป” บางคนมีสลับแปลก ๆ จะตะกะกินอะไร ชวนเจาะตรงกลางก่อน ตักข้าวหรือตับข้าว ในจาน ก็จะแว้งตรงกลางแบบเดียวกัน มอง ไปเห็นเป็นสะดือกลางไปหมด นิยมอย่างนี้ ควรแก้ไขเสียเพราะไม่มาม ลำพังของที่อยู่ ในจานของเราจริงไม่ค่อยน่า ดูกันรวมภาค เดียวกันแบบขาวอินเดียถอดall คน ใคร ขึ้นจะแจงกลางแบบนี้ เพื่อนฝูงคงไม่ชอบใจ แน่ ๆ ยิ่งเป็นพระ ญาณโยโมเห็นท่านเจาะข้าว ในบาตรเป็นปล้องเป็นช่องกลางอย่างนั้น เขา คงนึกว่า พระองค์นี้กำอะไรก็ได้ ครอบครัวไหน ปล่อยให้ลูกหลานทำตามใจตัวอย่างนี้ พอลูก โตขึ้นไปเข้าสังคมไหนดี จะมีปัญหาเกิดเพื่อนฝูง รังเกียจ สิ่งละฉันละน้อยอย่างนี้เองนองข้าม เพราะเป็นมารยาที่ส่งเสริมบุคลิกและกำลัง ความน่ารังเกียจอันหลาย ๆ ข้าวลูกที่ทยอยกันใส่ บาตรหรือจานกองพูนเป็นยอดสูง เมื่อพระภิกษุ จะฉันควรเกลี้ยงให้ต่ำลงหรือเสมอกันก่อน แล้ว ฉิงมือฉัน ส่วนอาหารอื่น ๆ เช่น ขนม ไม่เป็นของที่พิญุ่ยุ่มอยู่แล้ว จึงไม่ได้เอื้อง ข้อ ๑๐. “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่า เราจัก ไม่กลบแกงหรือกับข้าวด้วยข้าวลูกเพราะอยาก"