ข้อความต้นฉบับในหน้า
อุไทญ์
ต้นบุญญุตามรายาไทย
เรื่อง : พระราชกวานจกรี (หลวงพ่อทัตตชีโว)
ต้นบุญญุตามรายาไทย (ตอนที่ ๑๐)
หมวดที่ ๒ โภชนาปฏิสังขยา
ข้อ ๙ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่ากระจัดไม่จับข้าวลูกแต่ยอดลงไป”
ข้อ ๑๐ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่ากระจัดไม่กลบแกงหรือกับข้าว
ด้วยข้าวลูกเพราะอยากจะได้มาก”
ข้อ ๑๑ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่าถ้าเราไม่เจ็บไข้ก็ไม่ขอแกง หรือข้าวลูกเพื่อประโยชน์แก่ตนมนฉัน”
ข้อ ๑๒ “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่ากระจัดไม่ดูบาตรของผู้อื่น
ด้วยคิดจะแก้โทษ”
------------------------------------------------------------------------------
ข้อ ๙. “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่า เราจักไม่ขยี้มื้อข้าวลูกแต่ยอดลงไป”
บางคนมีสลับแปลก ๆ จะตะกะกินอะไร
ชวนเจาะตรงกลางก่อน ตักข้าวหรือตับข้าว
ในจาน ก็จะแว้งตรงกลางแบบเดียวกัน มอง
ไปเห็นเป็นสะดือกลางไปหมด นิยมอย่างนี้
ควรแก้ไขเสียเพราะไม่มาม ลำพังของที่อยู่
ในจานของเราจริงไม่ค่อยน่า ดูกันรวมภาค
เดียวกันแบบขาวอินเดียถอดall คน ใคร
ขึ้นจะแจงกลางแบบนี้ เพื่อนฝูงคงไม่ชอบใจ
แน่ ๆ
ยิ่งเป็นพระ ญาณโยโมเห็นท่านเจาะข้าว
ในบาตรเป็นปล้องเป็นช่องกลางอย่างนั้น เขา
คงนึกว่า พระองค์นี้กำอะไรก็ได้ ครอบครัวไหน
ปล่อยให้ลูกหลานทำตามใจตัวอย่างนี้ พอลูก
โตขึ้นไปเข้าสังคมไหนดี จะมีปัญหาเกิดเพื่อนฝูง
รังเกียจ
สิ่งละฉันละน้อยอย่างนี้เองนองข้าม
เพราะเป็นมารยาที่ส่งเสริมบุคลิกและกำลัง
ความน่ารังเกียจอันหลาย ๆ ข้าวลูกที่ทยอยกันใส่
บาตรหรือจานกองพูนเป็นยอดสูง เมื่อพระภิกษุ
จะฉันควรเกลี้ยงให้ต่ำลงหรือเสมอกันก่อน แล้ว
ฉิงมือฉัน ส่วนอาหารอื่น ๆ เช่น ขนม
ไม่เป็นของที่พิญุ่ยุ่มอยู่แล้ว จึงไม่ได้เอื้อง
ข้อ ๑๐. “ภิญโญพึงทำความศักดิ์ว่า เราจัก
ไม่กลบแกงหรือกับข้าวด้วยข้าวลูกเพราะอยาก"