การนั่งสมาธิและการทำมาหากิน วารสารอยู่ในบุญประจำเดือนมิถุนายน พ.ศ.2559 หน้า 106
หน้าที่ 106 / 140

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงประสบการณ์ของผู้ที่นั่งสมาธิ 'สัมมาอะระหัง' และการทำมาหากินควบคู่กัน โดยนำเสนอสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ได้เรียนรู้จากการปฏิบัติกรรมดีและการสะสมบุญ จุดเริ่มต้นจากช่วงชีวิตที่มีอายุเพียง 25 ปี และถ่ายทอดข้อความที่ทรงพลังในการสร้างแรงบันดาลใจในการทำการค้าต่าง ๆ พร้อมทั้งการพบเห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากความพยายามโดยไม่ละทิ้งศีลธรรมและความถูกต้อง หวังว่าจะเป็นเส้นทางนำมาซึ่งความสำเร็จในการขายของในอนาคต สร้างการตระหนักถึงความสำคัญของการสร้างบุญควบคู่กับการทำงานในชีวิตประจำวัน.

หัวข้อประเด็น

-การนั่งสมาธิ
-การสร้างบุญ
-การทำมาหากิน
-ศีลธรรม
-แรงบันดาลใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หุนจัน ไม่มีจะกิน ตอนนี้เป็นไปอย่างไร ภาวนาให้ได้เยอะ ๆ จะได้ขายของดี วันรุ่งขึ้น อายุแค่ ๒๕ ปี ถามรวมทรัพย์สินแล้วก็ไม่เยอะ เขาไม่รู้ว่าเรานั่งสมาธิ เรา "สัมมาอะระหัง" บางคนถามหนว่า ถ้าคุณไม่ก็กิน คุณ มั้แต่ด่า "สัมมาอะระหัง" แล้วคุณจะมีกินไหม อันนี้บางคนคิดผิด เราทำมาหากินด้วย เรานั่งสมาธิ "สัมมาอะระหัง" ด้วยจิงจะถูก คนเราต้องมีบุญ ไม่ใช่ว่าจะทำแต่งานอย่างเดียว ไม่อยู่ในศีลในธรรม หนักก็ว่าด้วยแต่วันมั่นหนุน ไม่คอยดูเวลาไปวัด แต่การนั่งสมาธิฉองทุนการหยดเหรียญหยดกระปุกของทุน คือว่าหนุ่บบูบทุกวัน เมื่อก่อนหนูคิดว่าม่าน่ะจะได้ผลด้อะไร แต่พอมาองทำดู ตอนนี้ ๒ ปี กว่ ๆ แล้ว สิ่งที่หนูได้เกินคุ้มค่ะ ชมรม "สัมมาอะระหัง" อัคร consecutive ทุกวัน คุณเอง ที่ ทังแม่ค้าขายเสื้อผ้า ประดน้า เริ่มต้นที่หลวงพี่ปรมะรัช แนะนว่า "สัมมาอะระหัง" นี้ดี ก่อนหน้านี้เราเคยได้ยินแต่ยังไม่อยม ทำ วันนี้หลวงพี่อยตัวอย่างมาให้ดูหลายเคส คิดในใจ เราก็อยู่ดูน้ำ ทำไมขายของไม่ดีเลย ทำไมเราไม่อยอมวาวบ้าง ก็เลยเริ่มมีแรงบันดาลใจขึ้นมาว่า เราต้อง อยู่ในบุญ มิถุนายน ๒๕๕๔
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More