การบรรลุธรรมและการบริจาคทานในอดีต : หน้า 62/100

เจริญสมาธิถวายไม่ขาด ในที่สุดก็ได้บรรลุ ธรรมเป็นพระอรหันต์ หลังจากที่อุบาสกทำบุญศลอดชีวิต แล้ว เมื่อโลก ก็ไปสวรรค์ในเทวโลก มี วิญญาณสว่างใสกว่าเหล่าเทวดาทั้งปวง เสวย ทิพย์สมบัติที่พรั่งพร้อมด้วยบริวารอยู่เองนั่น เป็นเวลายาวนาน จากนั้นได้จุติลงมากินใน เมืองอุตราวดี เป็นพระเจ้าจักรพรรดิพระนาม ว่า มหาสุทัตนะ ทรงเป็นผู้มีอานุภาพมาก พรั่งพร้อมด้วยสมบัติตุละต่างๆ ทั้งปลูมบิต ทรัพย์สมบัติ และคุณสมบัติ พร้อมทั้งรัตนะ ประการ แม้พระเจ้ามหาสุทัตนะทรงได้เสวย สิริราชสมบัติเป็นนราชาธิราชยิ่งใหญ่กว่า ราชาทั้งปวงและมีคุณภาพมาก แต่พระองค์ ไม่ทรงประมาท กลับทรงอธิษฐานบำเพ็ญ ประโยชน์ที่อัดอั้นต่อการบรรลุสัมโพธิ ญาณยิ่ง ๆ ขึ้นไป ด้วยการสร้างโรงทานจำนวน หลายร้อยแห่งทั่วชมพูทวีป แล้วรับสั่งให้ ราชบุตรคิดลองประกาศไปทั่วพระนคร ว่า “ท่านทั้งหลายจงบร ิจาสิ่งของตามใจชอบ จากโรงทานแห่งนี้เถิด” พระบรมศาสตตะรัสกับพระอนุวัติว่า “เมื่อครั้งเราเสด็จพระเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ พระนามว่า มหาสุทัตนะ ในครรภ์สาวดี สมัย นั้น เราได้ส่งให้ประกาศทุก ๆ วัน วันละ ๓ ครั้งว่า ใครปรารถนาอะไร เราจะให้สิ่งนั้น ใคร หิวกระหาย ใครต้องการดอกไม้ เครื่องบูชา ใครขาดแคลนสิ่งต่าง ๆ ก็แจกรับไปนุ่งห่ม ใครต้องการร่วมกันแดดเพื่อเดินตามถนน ก็ จงมารับไป ใครต้องการรองเท้า ก็จงมาสวมไป เราให้ประกาศอย่างนี้ทุกเวลาเช้า เที่ยง และ เย็นทุกวัน อีกทั้งยังตกแต่งทรัพย์ไวสำหรับ ยาในที่หลายร้อยแห่ง ฉันพยายามในเวลา กลางวันหรือกลางคืนก็asta ได้โอกาสตาม ความปรารถนากลับไปทุกครั้ง” “เราได้ให้นิมนต์ท่านทราบว่าชีวิต ไม่เคยให้ทรัพย์ที่ดอคค่า ไม่เคยมีการกัดคุณ ไว เปรียบเสมือนคนใช่ที่กระสับกระสาย ต้องการหายจากโรคภัย แม้หมอจะเรียกร้อง ทรัพย์เท่าไรก็อย่า ให้เราเองก็เช่นกัน เมื่อรู้อยู่ว่า การบริจาคทานเป็นอุบายเครื่องเปลืองตนและ สัตว์โลกทั้งปวงให้พ้นจากภพ ให้พ้น จากโลก คือ สังขารทุกข์สิ้นได้ จึงบำเพ็ญ ทานให้บริบูรณ์โดยไม่มีเงื่อนไข leftover เพื่อใจ ที่บกพร่องให้เต็ม เรามีใจกว้างแผ่ไกล้