การปริพพานของพระสารีบุตร : หน้า 69/110

พระบรมศาสดาตรัสว่า ท่านจะไป ทรงว่าพระสารีบูรณ์ใกล้ถึงวาระปริพพานแล้ว ปริพพานเกิดได้ เมื่อทราบว่าท่านจะไปปริพพาน ที่บ้านเกิด พระบรมศาสดากริรับว่า “การไป คราวนี้ พี่น้องของเธอจะไม่เห็นเธออีก เธอจง แสดงธรรมแก่เนืองเหล่านั้นเถิด” ท่านจึงเหาะขึ้นไปสูงชั่ว ๙ ลำตาล และแสดงปาฏิหาริย์หลายร้อยอย่าง แล้วแสดงธรรมเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมทั้งราบลุกลูทาลเป็นครั้งสุดท้าย ตลอดเวลา ๗ วัน ในระหว่างที่เดินทาง กลับไปบ้านเกิดนั้น ท่านก็อนุเคราะหุผูคน ไปตลอดทาง เมื่อไปถึงบ้าน ก็ออกให้หลานชาย ไปบอกรายการของท่านให้จัดที่พักในห้องนอน ที่ท่านเกิด และให้จัดที่พักให้ภิทู ๕๐๐ รูป ที่ติดตามมาด้วย มาดาของท่านคิดว่าท่านจะวด้วยแต่หนุม กลับบ้านคราวนั้น คิดจะสักตอนแก่ จึงให้ คนจัดที่พักตามคำขอของท่าน เมื่อพระสารีบุตรและภิทูทั้ง ๕๐๐ รูป ขึ้นไปบนปราสาทแล้ว ท่านก็สั่งให้พระภิฐู แยกย้ายกันไปยังห้องพัก ส่วนท่านเข้าไปใน ห้องนอนที่ท่านเกิด แล้วอาการคาดคั้นด้วยโรค ลงโลง ก็ถึเขิน พระจุฑะ (น้องชาย ของท่าน) ต้องคอยเปลี่ยนกาบนระงโลหิต เป็นระยะ ๆ มาดาของท่านไม่รู้ว่าพระสารีบุตรถลับมา บ้านเพื่อจะปริพพานตกคว่ำบันจนถึงพื้น ห้องที่อยู่ของตน เฝ้ามองอยู่นอนของ พระเณร ขณะนั้น ท้าวอุตุมหาราชทั้ง ๕ ทิศ พ่อ ทราบว่าพระสารีบุตรใกล้ถึงวาระปริพพานแล้ว จึงรับเข้าไปในห้องนอนของพระเณรพร้อมกับ รัศมีสว่างไสวปลั่งออกมาขอบายแล้ว ยืนอยู่ เมื่อพระเณรทารามว่า ท้าวจตุรมุราช ทั้ง ๕ ทิศ พ่อ ทราบว่าพระสารีบุตรใกล้ถึงวาระปริพพานและ เมื่อพระเณรทราบว่าท้าวจตุรมุราชทั้ง ๕ เป็นเหมือนเด็กวัด ที่คอยถือพระธรรอการพระบรมศาสดาใน คราวปฐมินิในครรภ์พระมารดา ๒ ท้าวลักษะ เปรียบเหมือนสามเณรคอยถืออัฐิและจิวร เมื่อครั้งที่พระบรมศาสดาเสด็จลงมาจาก