ข้อความต้นฉบับในหน้า
ข้อคิดของตัว
เรื่อง: พระครูปลัดอสนุกในโพธิคุณ (สมชาย ฐานวุฑฺโฒ)
บริบทของความเป็นเพื่อน
การมีเพื่อนสำคัญมากแค่ไหน ถ้ามีไม่มีเพื่อนจะเป็นไปได้ไหม ?
เพื่อนมีความสำคัญมาก เพราะมนุษย์เป็นสัตว์Social เวลาอยู่ด้วยกันจะได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ถ้าไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้ แต่ลำบากสมมุติว่ารอรับอับปาง ต้องไปอยู่บนเกาะร้างคนเดียว เราต้องอยู่ให้ได้ แต่ต้องมาทำและเหงาน เพราะต้องอยู่คนเดียวและต้องรับผิดชอบเองทั้งหมด เช่น ต้องทำเสื้อผ้าใส่เอง หาทอาหารเอง ทำที่อยู่เอง ดูแลทุกอย่างเอง แล้วเวลาไม่สนุกจะทำอย่างไร แต่ถ้าถูกกันหลาย ๆ คนเราแบ่งหน้าที่กันได้ คนนี้เก่งเรื่องทำเสื้อผ้า ก็ทำเพื่อนอื่นด้วย คนนี้อายาเก่ง ก็มาแบ่งเป็นกัน คือแบ่งหน้าที่ตามความถนัด แต่ถ้าอยู่คนเดียวต้องทำทุกอย่าง
ในอีกแง่ว่าก็อยู่ในสังคมมนุษย์นี้และแต่ไม่คบใครเลย ไปทำงานเสร็จก็กลับที่พัก ไม่พูด ไม่คุย ไม่อะไรกับใครทั้งสิ้น อย่างนี้ก็อยู่ได้ แต่คงว่าเหงาพอสมควร แต่ก็เป็นกรณีพระภิญุตั้งใจบาเพศสมควร ปลีกวิเวกอย่างนี้ก็อธิบายเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ใช่เข้ากับใครไม่ได้เป็นคนที่คิดเดียวทำกลางฝูงชน อย่างนี้น่าเห็นใจมาก แล้วดูทางน่าจะมีความทุกข์ พอสมควร ควรปรับปรุงแก้ไข เพราะว่าการมีเพื่อนจะก่อกูลกันได้ เส้นทางชีวิตคนเรามักตั้งตอนรุ่งตอนค่ำต่อน่ะ เราก็ทำให้ดีขึ้นและได้ร่วมกันแสดงความยินดี ตอนเราจะได้มีคนประคองให้ลูกขึ้น เหมือนเราเดินลุยน้ำถ้าเดินคนเดียวสิทธิ์กลั้วน้ำก็ยิ่งจะกลั้วน้ำไป แต่ถ้าจับมือกันเดินหลายคน พอคนหนึ่งเสียหลัก