คำสอนเกี่ยวกับคุณธรรมและมูลเหตุของธรรม : หน้า 16/27

ཧྥོ. evam mayā śru- ཧྥོ. ขาพเจ้าได้ยินมาดังนี้ในสมีย tam ekasmi [m] samaye หนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ bhagavām chrävastyām อยู่ ณ พระเชตวัน อารามของ vi [harati je] tavane ท่านอนาถบิณฑิกะ ในกุฎาสัตถี ‘nāthapiṇḍadasyārāme (/)/ คงนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัส tatra bhagavā(m) bh(i) ksūn กับภิกษุทั้งหลาย ดังนี้ ā [mantra](yati sma /) § 1.(ye kecid ane) (v²) (ka)- § 1. แม้ว่าคุณธรรมทั้งปวง [vidhāh] kusāla dharmāh จะบังเกิดก็ตาม แต่คุณธรรม sambhavantī sarve ทั้งหลายเหล่านี้ ล้วนมีความไม่ te apramādāmālukā ประมาณเป็นมูลเหตุ มีความไม่ apramādasamudayā ประมาณเป็นต้นเหตุ มีความไม่ apramādajātiyāh ประมาณเป็นต้นกำเนิด มีความไม่ apramādaprabha vāh (/) ประมาณเป็นรากเหง้ า การที่คุณ apramādamūlāka hi ye ธรรมทั้งปวงที่บังเกิดขึ้น ล้วนมี kecid anekavidhāh 25 ความไม่ประมาณเป็นมูลเหตุนัน dharmāḥ sambhavantī / tad ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย รากับการ yathā bhikṣavo ye kecid กระทำงานการเกษตรที่ต้องใช้ audārikā 26 bำลังมาก ล้วนต้องมีผืนแผ่นดิน karmāntāh kryamte sarve เป็นพื้นฐาน จำต้องอาศัย