ธรรมมารา: ผลการศึกษาและปัญหาที่พบ : หน้า 20/27

ธรรมมารา วารสารวิชาการตามพระราชา ฉบับที่ 5 ปี 2560 ผลการศึกษาและปัญหาที่พบ จากการศึกษาขั้นส่วนของคัมภีร์โบราณ 1 ฉบับดังกล่าว เทียบเคียงกับ “มัยมอคมฉับแปลจีนโบราณ” รวมถึงความสัมพันธ์ที่มีกับชิ้นส่วนของคัมภีร์ “อุปาลิสฎุต” ที่ Prof. Cecil Bendall ได้ค้นพบก่อน และ Prof. Dr. Sylvain Lévi ได้นำออกเผยแพร่ในภายหลังว่า 1. เนื้อความที่ปรากฏในชิ้นส่วนของคัมภีร์โบราณดังกล่าว มีเนื้อหาด้านหน้า (recto) และด้านหลัง (verso) อย่างละ 6 บรรทัดในบรรทัดแรกของด้านหลัง มีเครื่องหมายบ่งประโยค (danda) เป็นจุดแบ่งระหว่างส่วนท้ายของพระสูตรแรกกับส่วนต้นของพระสูตรดังไป ซึ่งเนื้อความด้านหน้าและเนื้อความด้านหลังในบรรทัดแรก เป็นเนื้อความส่วนท้ายที่เทียบเคียงได้กับพระสูตรที่ 135 ของ “มัยมอคมฉับแปลจีนโบราณ” กล่าวคือ “ศิขาลสูตร” หรือ “สุขตสูตร” (Sikhāla-ka-sūtra or Sujātaka-sūtra 善 生 經) ซึ่งตรงกับ “ศิลาโลวา สูตร” หรือ “สิงคาลสูตร” ในพระสูตรต้นปริมาณ ๒ และต่อด้วยเนื้อความส่วนต้นของพระสูตรที่ 141 กล่าวคือ “อภิปรายสูตร” หรือ “อุปมาสุต” (Apramāda-sūtra or Upamā-sūtra 善 經) ซึ่งตรงกับ “อัปปามสูตร” 29 คัมภีร์เทียบเคียงของพระสูตรนี้ได้แก่ (1) 中品合 135 善生經 (T1:638c-642a), (2) 長品合 16 善生經 (T1: 70a-72c), (3) 仏說迎羅越六方經 (T1:250c-252a), (4) 仏說善生經 (T1: 252c-255a), (5) DN31 Singālovāda-suttanta (DN III: 180-193) และปัญหาเกี่ยวกับชื่อของพระสูตรนี้ สามารถศึกษาพิมพ์ได้ใน Namikawa (1984: 62-66)