จากยากจนสู่ความสำเร็จ: เรื่องราวของมหาทุคคตะ : หน้า 23/84

ก็ไม่หมด .....จากปุถุชนคนธรรมดา กลายมาเป็นพระอริยบุคคล ผู้หลุดพ้นจากกิเลส สวรรค์กำลังเล่นตลกกับ ชีวิตของเขาหรือไร อะไรคือสิ่ง ที่อยู่เบื้องหลังความสุขและ ความสำเร็จเหล่านี้? หลายท่าน คงมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว จะเททิ้งมากินประทังชีวิต ใคร ๆ ก็เรียกเขาว่า “มหาทุคคตะ” ซึ่งแปลว่า ยากจนมากหรือโคตรจน สำหรับบางท่านหากยังไม่ทราบ เราจะมาฟังคำเฉลยจากเรื่อง ของมหาทุคคตะ ผู้ที่ได้ชื่อว่าจน ข้ามภพรวยข้ามชาติ เรื่องมีอยู่ว่ามีชายยากจนเข็ญใจคนหนึ่ง ดังนั้นวันนี้เราจะต้องทำบุญใหญ่ให้ได้” เขาจึง ยากจนกว่าใครทั้งหมดในเมือง บางวันเขาและ ตัดสินใจรับเลี้ยงพระภิกษุ ๑ รูป วันนั้นทั้งวัน ภรรยาต้องไปขออาหารเหลือเดนที่ชาวบ้านกำลัง เขาและภรรยาช่วยกันรับจ้างทำงานที่บ้านเศรษฐี เพื่อหาเงินมาซื้อภัตตาหารเลี้ยงพระ ท่านเศรษฐี เข้าเกิดความเลื่อมใส จึงให้ค่าแรงเพิ่มเป็นสองเท่า เราจะเห็นว่า..... ใจของคนเรานั้นพอคิดที่จะให้ ก็ ยิ่งได้กลับคืนมา ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ พอรุ่งเช้า ปรากฏว่า บัณฑิตที่มาชวนเขาทำบุญ ลืมจดชื่อของเขาไว้ มหาทุคคตะจึงไม่มีพระมารับภัตตาหาร เมื่อไม่ได้ พระภิกษุที่จะเป็นเนื้อนาบุญให้เขาจึงรู้สึกเสียใจมาก บัณฑิตผู้นั้นรู้สึกละอายใจมาก ได้กล่าวขอโทษ และแนะนำเขาว่า “สหายเอ๋ย ยังมีพระผู้ทรง พระคุณอันยิ่งใหญ่เหลืออยู่อีกรูปหนึ่ง คือพระ นั่นเอง ! อยู่มาวันหนึ่ง มีบัณฑิตคนหนึ่งเดินผ่านมา พบเข้า ก็บังเกิดความกรุณา อยากจะให้เขาพ้น จากความยากลำบาก จึงได้บอกเรื่องที่ตนนิมนต์ พระไว้ และชักชวนให้มหาทุคคตะรับเป็นเจ้าภาพ เลี้ยงพระสักรูปหนึ่ง มหาทุคคตะปฏิเสธ เพราะรู้ ว่าตนเองยากจนเข็ญใจขนาดนี้ ต้องขออาหารเขา กินแทบทุกวัน จะถวายทานได้อย่างไร แต่บัณฑิต ยอดกัลยาณมิตรก็ไม่ละความพยายาม ยังชักชวน ต่อไปว่า “สหายเอ๋ย คนในเมืองนี้ ต่างก็ร่ำรวยมั่งคั่ง ไม่ต้องทำงานหนักก็ได้เงินทองมากมาย เพราะเขา ทำบุญมาดี ส่วนท่านยากจนอยู่เช่นนี้ เพราะไม่ ค่อยให้ทาน จงรีบทำบุญเถิด” มหาทุคคตะแม้จนทรัพย์แต่ไม่จนปัญญา ในวันนั้นบุญเก่าตามมาทัน ส่งผลให้เกิดปัญญา ได้คิดว่า "ที่เรายากจนอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะความ ตระหนี่ของเราแท้ๆ ที่ไม่มีเพราะไม่ได้ทำมา สัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าท่านมีบุญ พระองค์ก็คงจะ รับอาราธนาเป็นแน่ มหาทุคคตะจึงมุ่งหน้าไปสู่ประตูพระคันธกุฎี ทรุดเข่าลงร่ำไห้ ทูลอ้อนวอนว่า “ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญในเมืองนี้คนที่จนกว่าข้าพระองค์ไม่มีอีกแล้ว ขอพระองค์ได้โปรดสงเคราะห์ข้าพระองค์ด้วยเถิด” ธรรมดาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะทรง อนุเคราะห์คนยากจนด้วยพระมหากรุณาธิคุณ พระพุทธองค์ทรงประทานบาตรให้มหาทุคคตะ J ๒๑